Wykonywanie tymczasowego aresztowania w zakładzie leczniczym (art. 260 k.p.k.)

W przypadku stosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego, u którego biegli w wyniku badania połączonego z obserwacją stwierdzili chorobę psychiczną, uniemożliwiającą mu udział w toczącym się postępowaniu, art. 260 k.p.k. jest wystarczającą podstawą do umieszczenia oskarżonego w szpitalu psychiatrycznym celem podjęcia leczenia. W takim przypadku przepisów ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 ze zm.) nie stosuje się.

W toku postępowania karnego to przepis procesowy jest podstawą każdego orzeczenia sądu. Skoro zatem, zgodnie z art. 260 k.p.k., jeżeli stan zdrowia oskarżonego tego wymaga, tymczasowe aresztowanie może być wykonywane tylko w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym, to sąd, przedłużając tymczasowe aresztowanie, może postanowić o wykonywaniu tego środka zapobiegawczego w takim zakładzie. Może nim być przede wszystkim Szpital Psychiatryczny przy Areszcie Śledczym, a w razie braku takiej jednostki - publiczny zakład opieki zdrowotnej, na warunkach określonych przez organ, do którego dyspozycji pozostaje tymczasowo aresztowany (art. 213 k.k.w.). Wobec powyższego postanowienie sądu wydane w trybie art. 260 k.p.k. stanowi odrębną i zarazem wystarczającą podstawę do umieszczenia tymczasowo aresztowanego w szpitalu psychiatrycznym i przepisów ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 ze zm.).

Postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 9 sierpnia 2007 r., II AKz 402/07

Standard: 13552 (pełna treść orzeczenia)