Ustanie obligatoryjnej obrony w warunkach art. 79 § 4 k.p.k.

Ustanie obrony obligatoryjnej, w sytuacji zmaterializowania się okoliczności wskazanych w art. 79 § 1 pkt 3 i 4 k.p.k., wymaga – w aktualnym stanie prawnym (od dnia 1 lipca 2015 r.) – wydania i to przez sąd, postanowienia o jakim mowa w art. 79 § 4 zd. pierwsze k.p.k., i nie jest w tym przedmiocie wystarczająca – tak jak to było do dnia 30 czerwca 2015 r. – sama opinia biegłych stwierdzająca, że czyn oskarżonego nie został popełniony w warunkach wyłączenia lub znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania swoim postępowaniem i że stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwala na udział w postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Aż do momentu uznania przez sąd za uzasadnioną opinię biegłych lekarzy psychiatrów i w konsekwencji orzeczenie o nieobowiązkowym udziale obrońcy, ustanowiony w treści art. 79 § 3 k.p.k. obowiązek udziału obrońcy w rozprawie pozostaje aktualny. Nie budzi przy tym wątpliwości, że ten obowiązek dotyczy każdego terminu rozprawy w czasie, gdy oskarżony winien mieć obrońcę (zob. wyrok SN z dnia 10 października 2001 r., II KKN 581/98) oraz nie jest ograniczony wyłącznie do sytuacji, gdy oskarżonemu wyznaczono obrońcę z urzędu, ale ma zastosowanie również w takim układzie procesowym, gdy oskarżony ustanowił obrońcę z wyboru.

Przepis art. 79 § 4 zd. pierwsze k.p.k., obligujący do wydania takiego postanowienia w żaden sposób tych dwóch sytuacji nie różnicuje. (zob. powołany już wyżej wyrok SN z dnia 9 grudnia 201 r., II KK 125/21).

Wyrok SN z dnia 19 lipca 2023 r., III KK 628/22

Standard: 74180 (pełna treść orzeczenia)

Od dnia 1 lipca 2015 r., wobec nadania nowego brzmienia przepisowi art. 79 § 4 zd. pierwsze k.p.k., dla stwierdzenia ustania obrony obligatoryjnej konieczne jest orzeczenie sądu po uznaniu przez ten organ za uzasadnioną opinii biegłych lekarzy psychiatrów.

Wyrok SN z dnia 15 czerwca 2021 r., II KK 197/21

Standard: 66150 (pełna treść orzeczenia)