Termin końcowy zarządzenia wykonania kary (art. 75 § 4 k.p.k.)

Przepis art. 75 § 4 k.k., określając ostateczny termin, do którego powinno nastąpić tzw. odwołanie warunkowego zawieszenia wykonania kary, wymaga wydania decyzji procesowej w postaci zarządzenia wykonania kary. Dla oceny, czy w sprawie nastąpiło skuteczne zarządzenie wykonania kary decydujące znaczenie mają te przepisy, które określają, z jaką chwilą orzeczenie staje się wykonalne (postanowienie SN z dnia 14 września 2016 r., sygn. akt V KK 230/16).

Zgodnie z art. 178 § 5 k.k.w. „postanowienia o zarządzeniu wykonania kary wydane na podstawie art. 75 § 2 i 3 Kodeksu karnego stają się wykonalne z chwilą uprawomocnienia”.

Ustawodawca zdecydował się wprowadzić rozgraniczenie wykonalności postanowień o wykonaniu warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności w zależności od podstawy prawnej wydania, tj. obligatoryjnego (art. 75 § 1, § 1a albo § 2a k.k.) albo fakultatywnego (art. 75 § 2 i 3 k.k.) zarządzenia wykonania kary. W pierwszym wypadku, zgodnie z zasadą przyjętą generalnie w Kodeksie karnym wykonawczym postanowienie o zarządzeniu wykonania kary staje się wykonalne z chwilą wydania przed upływem okresu wskazanego w art. 75 § 4 k.k., chyba, że sąd wydający postanowienie albo sąd powołany do rozpoznania zażalenia, wstrzyma jego wykonanie. W drugim wypadku, tj. w przypadku zarządzenia wykonania kary na podstawie art. 75 § 2 i 3 k.k., ustawodawca mocą art. 178 § 5 k.k.w. wprowadził wyjątek od powyższej zasady stanowiąc, że postanowienia te stają się wykonalne z chwilą ich uprawomocnienia (por. postanowienie SN z dnia 20 czerwca 2013 r., I KZP 3/13).

Postanowienie SN z dnia 21 marca 2017 r., V KK 51/17

Standard: 13220

Termin 6 miesięcy jest zachowany, jeżeli w tych granicach czasowych zapadnie i uprawomocni się postanowienie o zarządzeniu wykonania kary.

Okres 6 miesięcy od upływu okresu, na jaki warunkowo zawieszono karę pozbawienia wolności, przeznaczony jest na możliwość podjęcia czynności zmierzających do ustalenia zaistnienia lub niezaistnienia okoliczności przewidzianych w art. 78 k.k. [art. 75 k.k.]. Po upływie tego okresu nie może nastąpić zarządzenie wykonania kary, skazanie zaś ulega zatarciu z mocy prawa. Zatarcie skazania następuje więc bez potrzeby wydawania przez sąd odrębnego postanowienia.

Wspomniany termin należy zaliczyć do terminów materialnych ze względu na skutki prawne, jakie wiąże się z jego upływem. Tego rodzaju terminy, nazywane przeważnie prekluzyjnymi, powodują, że czynność dokonana po ich upływie jest bezskuteczna, sam termin zaś nie może być przywrócony.

Postanowienie musi być prawomocne, ponieważ ustawa nie przewiduje możliwości przerwania tego terminu w wyniku dokonania określonej czynności procesowej. 

Postanowienie SN z dnia 1 lutego 1995 r., III KRN 203/94

Standard: 43086 (pełna treść orzeczenia)