Osoba urzędowa jako kwalifikowany świadek testamentu allograficznego

Osoba urzędowa poza tym, iż spełnia inną, donioślejszą rolę niż świadkowie, jest w istocie także świadkiem sporządzenia testamentu. Dlatego za uprawnione, aczkolwiek będące wyrazem pewnego skrótu myślowego, należy uznać doktrynalne określenie osoby urzędowej jako "kwalifikowanego świadka testamentu".

Za tym, że osoba urzędowa, wobec której spadkodawca oświadczył swą ostatnią wolę, może być potraktowana tak samo, jak świadkowie testamentu, przemawiają także inne argumenty.

Po pierwsze, w postępowaniu sądowym, którego przedmiotem jest ustalenie ważności testamentu, osoba urzędowa może być przesłuchana w charakterze świadka, tak samo jak świadkowie testamentu.

Po drugie, jeżeli testament sporządzony na podstawie art. 951 § 1 k.c. okaże się nieważny i w drodze tzw. konwersji zostanie potraktowany jako testament ustny, o którym mowa w art. 952 § 1 k.c. (III CZP 91/70, III CZP 68/80, III CZP 5/82), osoba urzędowa jest uznawana za świadka testamentu. Skoro świadkiem przy sporządzaniu testamentu nie może być osoba wymieniona w art. 956 i 957 k.c., to tym bardziej osobą urzędową, wobec której spadkodawca składa oświadczenie zawierające swą ostatnią wolę ze skutkiem sporządzenie testamentu przewidzianego w art. 951 § 1 k.c., nie może być taka osoba.

Uchwała SN z dnia 2 grudnia 1994 r., III CZP 152/94

Standard: 12960 (pełna treść orzeczenia)