Pojęcie "dopuszcza" w rozumieniu art. 179 k.k.

Zwrot "dopuszcza", którym posługuje się art. 179 k.k. odwołuje się do przepisów szczególnych, w tym wypadku, do treści § 1 obowiązującego w czasie zdarzenia rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. z 2003 r. Nr 227, poz. 2250) i oznacza obowiązek przeprowadzenia "badania technicznego polegającego na sprawdzeniu, czy pojazd odpowiada warunkom technicznym określonym w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym i rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262)".

Diagnosta winien ustalić nie tylko fakt, że zmiana konstrukcyjna w pojeździe została dokonana, ale przede wszystkim to, czy pojazd po dokonaniu takiej zmiany odpowiada warunkom technicznym określonym w wymienionych wyżej aktach prawnych.

"Sam fakt, iż pojazd ma nieprawidłowo zamontowaną tabliczkę znamionową, niestarannie wykonane spawy itp." winien być dla diagnosty sygnałem, że w pojeździe tym dokonywano zmian konstrukcyjnych. To zaś obligowało go do zbadania, czy wykonany zakres zmian nie spowodował, że pojazd taki stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Badanie takie, może być połączone z zasięgnięciem "odpowiedniej opinii rzeczoznawcy". Diagnosta nie może zatem zasadnie tłumaczyć, że sam nie jest w stanie ocenić prawidłowości przeprowadzenia zmian konstrukcyjnych w pojeździe.

Wyrok SN z dnia 13 lipca 2011 r., II KK 25/11

Standard: 27122 (pełna treść orzeczenia)

Pojęcie "dopuszcza", określające czynność sprawczą przestępstwa, nie oznacza konkretnego jedynie działania w postaci podejmowania decyzji o dopuszczeniu pojazdu do ruchu lub osoby do prowadzenia pojazdu. Takie ograniczenie odpowiedzialności pozostawałoby w sprzeczności z celem przepisu, którym jest zapobieganie i niedopuszczenie do sytuacji stwarzających zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu. Przyjąć zatem należy, że karalne jest nie tylko działanie polegające na podjęciu konkretnej decyzji w kwestii "dopuszczenia", np. wydanie polecenia jazdy, zezwolenie na dalszą eksploatację, wydanie pojazdu po naprawie, lecz także zgoda na użytkowanie niesprawnego pojazdu lub na kierowanie pojazdem mechanicznym przez określoną osobę, jak również nieprzeciwdziałanie wyjazdowi niesprawnego pojazdu mechanicznego lub osób nietrzeźwych czy też nie mających wymaganych do prowadzenia pojazdu mechanicznego uprawnień. Tak więc przestępstwo może być popełnione także przez zaniechanie.

Bezpośrednie zagrażenie bezpieczeństwu ruchu

Każdy pojazd mechaniczny musi odpowiadać określonym warunkom technicznym i znajdować się w stanie umożliwiającym używanie go bez narażania uczestników ruchu na niebezpieczeństwo. Nie każda jednak niesprawność pojazdu rodzi odpowiedzialność na podstawie. Karalne jest dopuszczenie do ruchu tylko takiego pojazdu mechanicznego, którego stan zagraża bezpośrednio bezpieczeństwu ruchu. Chodzi tu więc nie o jakąkolwiek niesprawność pojazdu, lecz o taką, która w sposób ewidentny uniemożliwia lub w poważnym stopniu utrudnia bezpieczne prowadzenie pojazdu. Muszą to więc być tego rodzaju wady w stanie technicznym pojazdu, jak np. niesprawny układ kierowniczy lub hamulcowy, nadmierne zużycie opon, braki czy uszkodzenia urządzeń sygnalizacyjnych lub oświetlenia, wywołujące konkretny i bezpośredni, a nie abstrakcyjny, stan zagrożenia na drodze.

Uchwała SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74, Wytyczne

Standard: 12617 (pełna treść orzeczenia)