Przesłuchanie pokrzywdzonego jako pierwszego na rozprawie (art. 384 § 2 k.p.k.)

Pomimo kategorycznego sformułowania zawartego w art. 384 § 2 k.p.k., od obowiązku przesłuchania pokrzywdzonego jako pierwszego świadka, w zupełnie wyjątkowych wypadkach można jednak odstąpić (L.K. Paprzycki, [w:] J. Grajewski (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Kraków 2006, t. I, s. 1052). I taka właśnie wyjątkowa sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, w której z uwagi na traumatyczną sytuację w jakiej znalazła się pokrzywdzona na rozprawie w dniu 24 lipca 2007 r., co wynika m.in. z powołanej wyżej opinii psychologicznej, nie było możliwe odebranie od niej w tym dniu zeznań. Jednocześnie obrońca, wskazując na konieczność, jego zdaniem, przerwania w tym dniu rozprawy - art. 401 § 1 k.p.k. (na marginesie w formie zarządzenia przewodniczącego, a nie decyzji sądu) - nie wykazał, aby zaniechanie zarządzenia przerwy miało nie tylko istotny, lecz nawet jakikolwiek wpływ na treść orzeczenia, a w szczególności na ocenę wiarygodności, konsekwentnych przecież, zeznań świadka Darii K.

Postanowienie SN z dnia 21 maja 2008 r., V KK 139/08

Standard: 12358 (pełna treść orzeczenia)