Pojęcie zgwałcenia (art. 197 § 3 k.k.)

Pojęcie „zgwałcenia” odnosi się zarówno do obcowania płciowego (art. 197 § 1 k.k.), jak i innej czynności seksualnej (art. 197 § 2 k.k.), podobnie jak wszystkie inne kwalifikowane typy zgwałcenia (art. 197 § 3 i 4 k.k.) odnoszą się zarówno do obcowania płciowego, jak i innej czynności seksualnej (zob. postanowienie SN z dnia 7 kwietnia 2010 r., V KK 272/09).

Postanowienie SN z dnia 5 lipca 2017 r., III KK 273/17

Standard: 41156 (pełna treść orzeczenia)

Fakt, że pokrzywdzona wywodzi się z kultury odmiennej od europejskiej, nie ma i nie może mieć najmniejszego znaczenia z punktu widzenia odpowiedzialności za przypisany czyn, jak również pozostaje bez związku dla rzeczywistego odbioru jego zachowania przez pokrzywdzoną.

Ofiary przestępstwa przeciwko wolności seksualnej najczęściej nie krzyczą donośnie, gdyż robienie hałasu byłoby eksponowaniem własnej osoby, która i tak znajduje się w niekomfortowej sytuacji. Biegła zaznaczyła, że osoby znajdujące się we wstydliwej albo zaskakującej sytuacji, ze wstydu nie są w stanie głośno krzyczeć. Mówią one podniesionym głosem, a wydaje im się, że krzyczą. Odnosząc te rozważania do zeznań U. K. biegła wskazała, że zeznając, że na klatce schodowej krzyczała, pokrzywdzona mogła mieć na myśli właśnie wyrażony donośnym tonem sprzeciw, a nie głośny krzyk. Inaczej brzmi krzyk kierowany do osoby sprawcy, a inaczej wołanie o pomoc do osób trzecich. Krzyk skierowany do sprawcy nie musiał być na tyle głośny, by mógł być słyszany przez inne osoby.

Wyrok SN z dnia 16 marca 2017 r., IV KK 57/17

Standard: 12480 (pełna treść orzeczenia)