Ocena kontekstu faktycznego determinującego przywrócenie terminu

Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności jaką można wymagać od podmiotu należycie dbającego o swoje interesy 

Z art. 168 k.p.c. wynika, że ocena kontekstu faktycznego determinującego przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej powinna następować z uwzględnieniem wszystkich czynników, których zaistnienie skutkowało uchybieniem przez stronę terminowi. Dokonywana w tym względzie ocena powinna mieć charakter zindywidualizowany; adekwatny do określonego stanu faktycznego i pozbawiony elementu automatyzmu. Sąd powinien zatem wyjaśnić wszelkie wątpliwości związane z uchybieniem przez stronę terminowi, a w razie potrzeby przeprowadzić stosowne postępowanie dowodowe (por. postanowienie SN z dnia 2 lutego 2001 r., IV CZ 104/00).

Konieczność odwołania się przez sąd przy ocenie przesłanek z art. 168 k.p.c. do całokształtu okoliczności mogących mieć wpływ na uchybienie terminowi na dokonanie przez stronę czynności procesowej wymaga również uwzględnienia ewentualnego wpływu czynności podjętych przez sąd lub jego pracowników na uchybienie terminowi przez stronę.

Postanowienie SN z dnia 8 kwietnia 2016 r., I CZ 12/16

Standard: 11879 (pełna treść orzeczenia)