Rozwiązanie przysposobienia osoby pełnoletniej
Rozwiązanie przysposobienia (art. 125 k.r.o.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Ustawa nie definiuje pojęcia "ważnych powodów" w rozumieniu art. 125 § 1 k.r.o. O tym bowiem, czy one zachodzą, decyduje całokształt okoliczności faktycznych konkretnego wypadku. Wśród tych okoliczności, gdy chodzi o rozwiązanie przysposobienia po dojściu przysposobionego do pełnoletności, wymienić należy między innymi takie, jak czas trwania stosunku przysposobienia, porównanie okresu, w którym istniały między stronami przysposobienia właściwe stosunki rodzinne, z okresem, w którym te stosunki uległy istotnemu pogorszeniu, przyczyny zaistniałych konfliktów oraz rola każdej ze stron w powstaniu tych konfliktów, wreszcie społeczne skutki rozwiązania lub odmowy rozwiązania przysposobienia.
Rozwiązanie stosunku przysposobienia sprawia, że z chwilą rozwiązania ustają jego skutki (art. 126 k.r.o.), ustaje więc więź rodzinna nie tylko między przysposabiającymi a przysposobionym, lecz także między przysposabiającym a dziećmi przysposobionego.
Jeżeli przysposobiony ma małoletnie dzieci, okoliczność, że również one byłyby dotknięte skutkami rozwiązania przysposobienia, przemawia za bardziej surową oceną - w świetle zasad współżycia społecznego - zasadności żądania przez przysposabiających rozwiązania stosunku przysposobienia, niż to ma miejsce wtedy, gdy dorosły przysposobiony jest bezdzietny.
Wyrok SN z dnia 21 grudnia 1981 r., I CR 339/81
Standard: 31917 (pełna treść orzeczenia)
Przy ocenie powodów rozwiązania przysposobienia osoby pełnoletniej rozważeniu ulegają wzajemne stosunki nie tylko w okresie uzyskania pełnoletności, ale i w okresie małoletności przysposobionego.
Wyrok SN z dnia 14 stycznia 1980 r., IV CR 484/79
Standard: 11443