Powaga rzeczy osądzonej wyroku orzekającego rozwód (art. 435 k.p.c.)

Wprawdzie ogólnie przyjmuje się, że powagę rzeczy osądzonej ma w zasadzie rozstrzygnięcie zamieszczone w sentencji wyroku, jednakże uzasadnienie wyroku nie pozostaje bez wpływu na określenie granic powagi rzeczy osądzonej, skoro w myśl art. 366 KPC obowiązuje ona co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia.

Podstawą sporu, a w konsekwencji przedmiotem rozstrzygnięcia jest - w świetle ustaleń zaskarżonego wyroku - orzeczenie rozwodu ze względu na:

a) trwały i zupełny rozkład małżeństwa,

b) wyłączną winę powoda w spowodowaniu tego rozkładu,

c) sprzeczność odmowy wyrażenia przez pozwaną zgody na rozwód z zasadami współżycia społecznego.

Spośród tych elementów sentencja orzeka tylko o winie, pozostałe zatem elementy, w tym i wyłączność winy, zamieszczone w uzasadnieniu wyroku, określają łącznie granice powagi rzeczy osądzonej tego wyroku.

Wyrok SN z dnia 22 marca 1973 r., I CR 189/73

Standard: 11233 (pełna treść orzeczenia)