Kryteria wyboru opiekuna prawnego (art. 149 k.r.o.)

Art. 149 § 2 k.r.o. nie przewiduje żadnych priorytetów, jeśli chodzi o bliższy czy dalszy stopień pokrewieństwa określonych osób zainteresowanych objęciem funkcji opiekuna osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej. Sprawia to, że ostatecznie o wyborze kandydata decyduje przydatność do sprawowania funkcji opiekuna, wskazanie zaś w ustawie na krewnych i innych bliskich, spośród których opiekun miałby zostać wybrany, jest tylko wynikiem założenia ustawodawcy, że przede wszystkim te osoby mogą obdarzać osobę całkowicie ubezwłasnowolnioną życzliwością i poczuciem odpowiedzialności, tak jak to zwykle bywa w rodzinie i tak jak tego wymaga funkcja opiekuna prawnego.

Postanowienie SN z dnia 25 października 2000 r., IV CKN 1628/00

Standard: 11102

Dla prawidłowego toku opieki szczególne znaczenie ma powołanie na opiekunów (opiekuna) właściwego osób (osoby), tj. takich, które mogą zapewnić dziecku należyte wychowanie. Dlatego sąd opiekuńczy powinien kłaść nacisk na zebranie danych określających kwalifikacje podmiotowe wchodzących w rachubę kandydatów lub kandydata na opiekuna.

Zgodnie z unormowaniem ustawowym (art. 149 k.r.o.) i odpowiadającym temu unormowaniu doświadczeniem życiowym z reguły najlepszymi kandydatami na opiekunów są osoby wskazane przez ojca lub matkę, którzy dokonując takiego wyboru nie byli pozbawieni władzy rodzicielskiej, lub należą do kręgu krewnych dziecka, dla którego ma być ustanowiona opieka. Co do tych osób można bowiem przypuszczać, że będą one darzyły dziecko uczuciem, które w jakimś stopniu wyrówna mu brak miłości rodzicielskiej. W każdym jednak wypadku rozstrzygające znaczenie - jeżeli chodzi o wybór opiekunów lub opiekuna - ma dobro dziecka.

Uchwała SN z dnia 9 czerwca 1976 r., III CZP 46/75, wytyczne

Standard: 33773 (pełna treść orzeczenia)