Czasowy brak drogi sądowej wobec upadłego w sprawach dotyczących masy upadłości (art. 144.ust.1 p.u.)

Zgodnie z art. 144.ust.1 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, postępowania sądowe i administracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i dalej prowadzone jedynie przez syndyka lub przeciwko niemu.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 1992r., III CZP 22/92, pozew przeciwko upadłemu wniesiony po ogłoszeniu upadłości o należność dotyczącą jej masy podlega odrzuceniu. Z treści uzasadnienia uchwały można wyciągnąć wniosek, że art. 144.ust. 1 Prawa upadłościowego jest normą o charakterze procesowym, wyłączającą możliwość skutecznego zainicjowania jakiegokolwiek postępowania sądowego z udziałem upadłego o mienie określone w tym przepisie. Powoduje ona niemożność rozpoznania przez sąd w określonym czasie określonych spraw cywilnych i gospodarczych, czyli w istocie rzeczy stanowi przejściowy brak drogi sądowej.

Wierzytelności, których powód dochodzi pozwem, powstały przed dniem ogłoszenia upadłości dłużnika i droga sądowa do ich dochodzenia jest czasowo niedopuszczalna, a wierzyciel mógł zgłosić swoją wierzytelność do masy upadłości.

Z uwagi na powyższe, Sąd podzielając przedstawione stanowisko Sądu Najwyższego, na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 i § 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.

Postanowienie SR w Kaliszu z dnia 15 marca 2017 r., V GC 1741/16

Standard: 10637 (pełna treść orzeczenia)