Nieważność uchwały z mocy prawa (wyłączenie nieważności bezwzględnej)

W orzecznictwie jednolicie przyjmuje się, że uchwała wspólnoty mieszkaniowej podjęta z naruszeniem przepisów prawa staje się wiążąca, jeśli w ciągu sześciu tygodni nie zaskarżono jej do sądu (por. przykładowo wyroki Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2004 r., IV CK 543/03, OSNC 2005/7-8/132; z dnia 14 kwietnia 2005 r., II CK 628/04, nie publ.; z dnia 23 lutego 2006 r., I CK 336/06, nie publ.; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 kwietnia 2010 r., I ACa 274/10; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r., VI ACa 1166/13). Stanowisko to nie budzi wątpliwości, gdyż ma pełne oparcie w treści art. 25 ust. 1 i 1a ustawy. Jednoznacznie wynika z niego, że ustawodawca przyjął koncepcję tzw. nieważności względnej (wzruszalności) sprzecznych z prawem uchwał wspólnoty mieszkaniowej. Mogą one z tego powodu zostać zaskarżone do sądu i uchylone jego wyrokiem, co z jednej strony oznacza, że nie są bezwzględnie nieważne, a z drugiej, że dopóki nie zostaną uchylone są skuteczne. Zatem, jeśli uchwała nie zostanie zaskarżona, jej wadliwość zostaje usanowana, tak, że nie można się już na jej niezgodność z prawem powoływać. Podkreślić trzeba, że tego rodzaju rozwiązanie usprawiedliwione jest potrzebą zapewnienia stabilności unormowań wewnętrznych i pewności funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej.

Wyrok SO w Poznaniu z dnia 4 listopada 2016 r., XIV C 395/16

Standard: 24131 (pełna treść orzeczenia)