Roszczenie pracownika samorządowego o dodatek specjalny

Zgodnie z art. 36 ustawy o pracownikach samorządowych - pracownikowi samorządowemu przysługuje wynagrodzenie stosowne do zajmowanego stanowiska oraz posiadanych kwalifikacji zawodowych. Na wynagrodzenie pracownika składa się wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za wieloletnią pracę, nagroda jubileuszowa oraz jednorazowa odprawa w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy oraz dodatkowe wynagrodzenie roczne na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Zgodnie z art. 36 ust. 5 ustawy o pracownikach samorządowych pracownikowi samorządowemu z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań może zostać przyznany dodatek specjalny. Przytoczony tu przepis wskazuje na możliwość przyznawania pracownikom w określonej sytuacji dodatkowego składnika wynagrodzenia. Jest to składnik fakultatywny, a więc samo zwiększenie obowiązków lub powierzenie dodatkowych zadań nie rodzi już po stronie pracodawcy obowiązku jego przyznania . Jest to więc dodatek o charakterze fakultatywnym, o jego przyznaniu decyduje wola pracodawcy. Również w kwestii wysokości tego dodatku pracodawcy została pozostawiona swoboda działania, co jest istotne ze względu na różną kondycję finansową jednostek samorządu terytorialnego.

Prawo do dodatku specjalnego zagwarantowane mają jedynie osoby pełniące funkcje wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty oraz marszałka województwa (art. 36 ust. 3 ustawy o pracownikach samorządowych). Co więcej, dla tej grupy wyższych pracowników samorządowych określona została również wysokość tego dodatku w przepisach wykonawczych.

Z uwagi, że dodatek specjalny dla pracowników niepedagogicznych pozwanego jest świadczeniem fakultatywnym, uznaniowym nie ma więc charakteru roszczeniowego i dlatego powódce nie przysługuje roszczenie o wypłatę tego dodatku za okres wskazany w pozwie , w wysokości wskazanej w pozwie. W spornym okresie pozwany pracodawca nie przyznał powódce dodatku specjalnego , zatem powódce nie przysługuje roszczenie o jego wypłatę.

Podkreślić należy, że Sądy pracy nie mogą zastępować pracodawcy w zakresie kształtowania wynagrodzenia pracownika tak długo, jak nie zostały naruszone obowiązujące w zakładzie pracy przepisy wynagrodzeniowe (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie 1997.11.20, IIIAPa 59/97). Z kolei w wyroku z dnia 15 października 1975 r., I PR 109/75 (OSNCP 1976 nr 6, poz. 145) Sąd Najwyższy stwierdził, że sądy nie mogą kształtować treści stosunku pracy, ponieważ to należy do stron tego stosunku.

Wyrok SR w Łomży z dnia 20 września 2017 r., IV P 31/17

Standard: 10094 (pełna treść orzeczenia)