Charakterystyka przelewu

Art. 509 § 1 k.c. wprost stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Przy tym dla dłużnika ważność umowy przelewu nie jest istotna, gdyż jest on związany zawiadomieniem o przelewie (art. 512 k.c.). Zbywca i nabywca wierzytelności nie mają obowiązku ujawnienia dłużnikowi umowy przelewu. Dla dłużnika istotne jest, czy zawiadomienie o przelewie pochodzi od cedenta, w szczególności czy zostało dokonane przez organ cedenta lub pełnomocnika umocowanego przez organ.

Wyrok SN z dnia 4 lipca 2024 r., II CSKP 267/23

Standard: 88658 (pełna treść orzeczenia)

Zawarcie umowy przelewu stanowi wykonanie uprawnienia do rozporządzenia wierzytelnością objętą tą umową (o ile z uwagi na brak przepisu szczególnego, postanowienie umowy lub właściwość wierzytelności uprawnienie to jest objęte treścią wierzytelności). Nie można natomiast, zgodnie z zasadą nemo plus iuris in alium transferre potest quam ipse habet, skutecznie przenieść wierzytelności nieistniejącej (także w nieistniejącej wysokości, tj. ponad jej rzeczywistą wysokość bądź wartość).

Wyrok SN z dnia 11 października 2022 r., II CSKP 158/22

Standard: 70243 (pełna treść orzeczenia)