Odmowa przyjęcia wniosku niepochodzącego od osoby uprawnionej, zażalenie
Odmowa przyjęcia wniosku niepochodzącego od osoby uprawnionej, zażalenie (art. 545 § 3 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Regulacja zawarta w art. 545 § 3 k.p.k. ma charakter specjalny do przepisu art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. Jest oczywiste, że skoro na postanowienie merytoryczne wydane przez Sąd Apelacyjny w kwestii odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania na podstawie art. 545 § 3 k.p.k. nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego, to i na zarządzenie, które wydane jest w toku takiego postępowania, a które blokuje możliwość merytorycznego rozpoznania zażalenia, nie może przysługiwać środek odwoławczy do Sądu Najwyższego. Inaczej rzecz postrzegając, trzeba byłoby założyć istnienie – nieznanego ustawie procesowej – sytemu, w którym Sąd Najwyższy, nie będący przy tym sądem odwoławczym do rozpoznania określonych środków odwoławczych (zażalenia na postanowienie z art. 545 § 3 k.p.k.), byłby uprawniony do kontroli zarządzeń blokujących możliwość złożenia zażalenia do Sądu Apelacyjnego, a więc sądu powszechnego, który jest z mocy wyraźnego zapisu ustawy, sądem odwoławczym. Takiemu założeniu przeczy wprost art. 466 § 2 k.p.k. i ugruntowane już orzecznictwo w tym zakresie, jak i art. 27 k.p.k. Konkludując, zgodnie z treścią art. 466 § 1 k.p.k. w zw. z art. 545 § 3 k.p.k., sąd właściwy do rozpoznania środka odwoławczego od postanowienia wydanego na podstawie art. 545 § 3 k.p.k. jest także sądem właściwym do rozpoznania zażalenia na zarządzenie o odmowie jego przyjęcia.
Przepis art. 545 § 1 k.p.k. upoważniający m.in. do stosowania art. 429 oraz art. 530 w postępowaniu wznowieniowym ma zastosowanie tylko do tych wniosków o wznowienie postępowania, co do których nie wydano postanowienia o odmowie ich przyjęcia na podstawie art. 545 § 3 k.p.k.
Postanowienie SN z dnia 19 lipca 2017 r., V KZ 29/17
Standard: 72862 (pełna treść orzeczenia)
W myśl art. 545 § 3 k.p.k. nie jest konieczne wzywanie do usunięcia braków formalnych, jeśli z treści wniosku niepochodzącego od osoby wymienionej w art. 545 § 2 k.p.k., wynika jego oczywista bezzasadność. Adekwatną decyzją procesową jest wtedy odmowa przyjęcia wniosku z tej właśnie przyczyny, podejmowana przez sąd w formie postanowienia, a nie przez sędziego przewodniczącego wydziału w formie zarządzenia. Na postanowienie o odmowie przyjęcia wniosku przysługuje wtedy zażalenie do tego samego sądu orzekającego w składzie trzech sędziów.
Postanowienie SN z dnia 28 lutego 2017 r., III KZ 5/17
Standard: 72864 (pełna treść orzeczenia)