Wytoczenie powództwa w EPU zakończonym umorzeniem postępowania a przerwa biegu przedawnienia (art. 505[37] k.p.c.)
Umorzenie elektronicznego postępowania upominawczego; koszty postępowania (art. 505[37] k.p.c.) Przerwa biegu terminu przedawnienia w sądowej praktyce
W judykaturze dominuje pogląd zgodnie z którym wytoczenie powództwa w elektronicznym postępowaniu upominawczym zakończonym umorzeniem postępowania na podstawie art. 505 [37] § 1 k.p.c. przerywa bieg terminu przedawnienia (por. m.in. uchwała SN z dnia 21 listopada 2013 roku, III CZP 66/13, wyrok SO w Łodzi z dnia 9 maja 2016 roku, III Ca 534/16, wyrok SO w Łodzi z dnia 17 listopada 2015 roku, III Ca 1483/15).
Wyrok SR dla Łodzi – Śródmieścia z dnia 4 kwietnia 2017 r., I C 537/15
Standard: 9369 (pełna treść orzeczenia)
Wytoczenie powództwa w elektronicznym postępowaniu upominawczym zakończonym umorzeniem postępowania na podstawie art. 505 [37] § 1 k.p.c. przerywa bieg terminu przedawnienia.
Skoro wniesienie pozwu nakazowego w elektronicznym postępowaniu nakazowym wywołuje przerwę biegu przedawnienia i brak unormowania, że w razie umorzenia tego postępowania na podstawie art. 50537 § 1 in fine k.p.c. pozew wniesiony nie wywołuje skutków materialnych, to istnieje podstawa do przyjęcia a contrario wniosku, że przez umorzenie postępowania materialne skutki jego wniesienia nie zostają unicestwione. Poza tym przepisy kodeksu postępowania cywilnego stanowiące, że pozew nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa, mają charakter wyjątkowy, gdyż wprowadzają odstępstwa od generalnej zasady, w świetle której pozew wywołuje wszystkie skutki prawne, które wynikają z ustawy, a więc także przerwanie biegu przedawnienia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.). Skoro w omawianej regulacji ustawodawca nie przewidział kolejnego wyjątku, to nie można go tworzyć w ramach zabiegów interpretacyjnych opartych na wykładni funkcjonalnej, pozostających w opozycji do wykładni językowej i systemowej art. 505 [37] § 1 k.p.c.
Przyczyny umorzenia postępowania na podstawie art. 505 [3]7 k.p.c. nie są identyczne, jak w przypadku zwrotu pozwu na podstawie art. 130 § 2 k.p.c. Wezwanie na podstawie art. 505 [37] § 1 k.p.c. - jak podniesiono w literaturze - jest także związane z wymaganiem (ciężarem procesowym) przedstawienia przez powoda wszystkich twierdzeń i dowodów pod rygorem utraty prawa ich powoływania w toku dalszego postępowania. Poza tym w piśmiennictwie dominuje pogląd, że postępowanie przed sądem właściwości ogólnej jest kontynuacją postępowania w sprawie; skoro więc elektroniczny pozew otrzymał bieg, to można przyjąć, że czynność ta jako zmierzająca bezpośrednio do dochodzenia roszczenia zachowała swą skuteczność. Przekonuje także wyrażony w literaturze pogląd, że umorzenie postępowania ze względu na niewykonanie przez powoda wezwania do uzupełnienia pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym dokonane po przekazaniu sprawy sądowi właściwości ogólnej nie powoduje ustania materialnoprawnych skutków związanych z jego wniesieniem.
Uchwała SN z dnia 21 listopada 2013 r., III CZP 66/13
Standard: 15121 (pełna treść orzeczenia)