Wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego
Przerwa biegu przedawnienia wywołana czynnościami po wydaniu wyroku (klauzula, egzekucja)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z jednolitym stanowiskiem Sądu Najwyższego zarówno złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bakowemu tytułowi egzekucyjnemu, jak i wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie takiego tytułu wykonawczego przerywa na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. bieg przedawnienia jako czynność przedsięwzięta bezpośrednio w celu egzekwowania roszczeń (uchwała SN z dnia 16 stycznia 2004 r., III CZP 101/03, wyroki 23 listopada 2011 r., IV CSK 156/11, z dnia 12 stycznia 2012 r., II CSK 203/11, z dnia 17 grudnia 2004 r., II CK 276/04, z dnia 22 stycznia 2008 r., V CSK 386/07, z dnia 21 maja 2010 r., II CSK 614/09, z dnia 4 października 2012 r., I CSK 90/12).
Rozpoczęcie na nowo biegu przedawnienia następuje bądź z chwilą prawomocnego zakończenia postępowania klauzulowego, bądź z chwilą zakończenia postępowania egzekucyjnego, w tym jego umorzenia (art. 826 k.p.c.) a wyjątek stanowi umorzenie na podstawie art. 823 lub 825 pkt 1 k.p.c. albo zwrot wniosku, które niweczą materialnoprawne skutki przerwy przedawnienia (uchwała SN z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14, wyroki z dnia 10 października 2003 r., II CK 113/02, z dnia 23 stycznia 2007 r., V CSK 386/07, z dnia 14 kwietnia 2011 r., IV CSK 439/11, z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14). Umorzenie postępowania z urzędu z przyczyny bezskuteczności egzekucji na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. powoduje, że bieg przedawnienia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym rozpoczyna się na nowo.
Wniosek o wszczęcie egzekucji wywołuje skutek przerwy wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na rzecz którego została wydana klauzula wykonalności; nie jest bowiem wystarczająca tożsamość wierzytelności lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz których czynność ta została dokonana.
Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności.
Wyrok SR we Włocławku z dnia 31 marca 2017 r., I C 2794/16
Standard: 9475 (pełna treść orzeczenia)
Samo złożenie wniosku (żądania, polecenia) o wszczęcie egzekucji powoduje wszczęcie właściwego postępowania egzekucyjnego, które, nie jest równoznaczne ze wszczęciem egzekucji. Jeżeli wniosek (żądanie, polecenie) o wszczęcie egzekucji odpowiada warunkom formalnym i jest dopuszczalny oraz zasadny, następuje wszczęcie egzekucji poprzez dokonanie pierwszej czynności egzekucyjnej. Wobec tego złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji jest czynnością przedsięwziętą bezpośrednio w celu zaspokojenia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym, powodującą przerwę biegu przedawnienia tego roszczenia.
Wniosek o wszczęcie egzekucji wywoła skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym jedynie o tyle, o ile będzie pochodził od wierzyciela, którego osobę wskazuje tytuł egzekucyjny i na rzecz, którego temu tytułowi została nadana klauzula wykonalności /por. wyrok SA w Szczecinie z dnia 26 czerwca 2015 r. I ACa 693/14/.
W konsekwencji należy powtórzyć, że bieg przedawnienia roszczenia przerywa złożenie wniosku o wszczęcie i prowadzenie egzekucji. Jest to, bowiem czynność podjęta przed organem powołanym do egzekwowania roszczeń danego typu bezpośrednio w celu zaspokojenia roszczenia.
Fakt, że w toku postępowania egzekucyjnego wystąpiły uchybienia (poprzez nieuzupełnienia kwestii związanych z umocowaniem wierzyciela) nie powoduje zniweczenia skutku złożenia wniosku o egzekucję i jej prowadzenia.
Wyrok SO w Olsztynie z dnia 10 marca 2016 r., IX Ca 949/15
Standard: 9189 (pełna treść orzeczenia)
W orzecznictwie Sądu Najwyższego, do zdarzeń związanych z postępowaniem egzekucyjnym, które niweczą skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia uregulowanej w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. zalicza się:
- zwrot wniosku o wszczęcie egzekucji (art. 130 § 2 mający odpowiednie zastosowanie w postępowaniu egzekucyjnym z mocy art. 13 § 2 k.p.c.) - zob. wyrok z dnia 22 stycznia 2008 r., V CSK 386/07)
- zgłoszenie przez wierzyciela żądania umorzenia postępowania egzekucyjnego (art. 203 § 2 stosowany odpowiednio w postępowaniu egzekucyjnym w stosunku do art. 825 pkt 1 k.p.c.) - zob. wyrok SN z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14 oraz uchwałę z dnia 13 kwietnia 1988 r., III CZP 24/88 ),
- umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 823 k.p.c., do którego, ze względu na treść art. 13 § 2 k.p.c. ma zastosowanie art. 182 § 2 k.p.c. - zob. wyroki SN z dnia 10 października 2003 r., II CK 113/02 oraz z dnia 14 kwietnia 2011 r., IV CSK 439/10).
We wszystkich wskazanych sytuacjach wnioski o wszczęcie egzekucji nie wywołują skutków prawnych, a postępowanie egzekucyjne nie może doprowadzić do zaspokojenia wierzyciela. Podobnie należy oceniać sytuację prowadzenia egzekucji w oparciu o bezprawnie wystawiony przez wierzyciela tytuł egzekucyjny, co zgodnie z art. 825 pkt 2 k.p.c. prowadziło do umorzenia postępowania egzekucyjnego, którego prowadzenie było niedopuszczalne.
Wyrok SN z dnia 30 kwietnia 2015 r., II CSK 349/14
Standard: 46419 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 28511 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 60224 (pełna treść orzeczenia)