Cofnięcie wypowiedzenia umowy o pracę

Problem "cofnięcia" lub "anulowania" wcześniejszej czynności prawnej w postaci wypowiedzenia umowy o pracę został rozstrzygnięty w orzecznictwie. W uchwale z 23 października 1986 r., III PZP 62/86 (OSNCP 1987 nr 10, poz. 156; OSPiKA 1987 nr 10, poz. 184 z glosą T. Zielińskiego), Sąd Najwyższy przyjął, że: 1) skuteczne cofnięcie przez pracodawcę wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę wymaga zgody tego pracownika, nawet w sytuacji wcześniejszego odwołania się pracownika od wypowiedzenia do sądu pracy, 2) ponowne wypowiedzenie umowy o pracę dokonane w okresie biegu okresu pierwszego wypowiedzenia przez pracodawcę pozostającego w błędnym przekonaniu, że wcześniejsze wypowiedzenie zostało skutecznie cofnięte, jest bezskuteczne.

Nie ulega wątpliwości, że w rozpoznawanej sprawie oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę dotarło do pracownika i mógł on się z nim zapoznać (art. 61 k.c.), a jego treść była niewątpliwa i nie wymagała tłumaczenia (art. 65 k.c.). Skoro nie doszło również do skutecznego i zgodnego z prawem "anulowania" (cofnięcia, odwołania) oświadczenia woli o wypowiedzeniu, to wystąpił też jego skutek w postaci ustania zatrudnienia z upływem okresu wypowiedzenia, to jest z dniem 30 czerwca 2001 r. Złożone później oświadczenie pracodawcy z 18 lipca 2001 r. o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia - na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. - z powodu niestawienia się pracownika do pracy po zakończeniu zwolnienia lekarskiego nie mogło wywrzeć jakiegokolwiek skutku prawnego, skoro od 1 lipca 2001 r. strony nie pozostawały już w stosunku pracy, a zatem nie można już było rozwiązać niewiążącej stron umowy o pracę bez wypowiedzenia

Wyrok SN z dnia 10 marca 2005 r., II PK 241/04

Standard: 24492 (pełna treść orzeczenia)