Zaskarżalność orzeczenia przewodniczącego i sądu w przedmiocie sprostowania protokołu
Sprostowanie lub uzupełnienie protokołu (art. 160 k.p.c.)
Zgodnie z art. 160 § 1 k.p.c., sprostowanie lub uzupełnienie protokołu następuje na skutek zarządzenia przewodniczącego. Od tego zarządzenia przysługuje odwołanie do całego składu orzekającego w terminie tygodniowym (art. 160 zdanie drugie).
Orzecznictwo stanęło na stanowisku, że jest to środek zaskarżenia, do którego nie ma zastosowania art. 394. Nie jest to jednak środek odwoławczy.
Na postanowienie sądu w przedmiocie sprostowania lub odmowy sprostowania protokołu nie przysługuje zażalenie. Przepisu takiego nie ma ani w rozdziale o posiedzeniach sądowych (art. 148-163 k.p.c.), ani też w rozdziale o zażaleniu (art. 394-398 k.p.c.).
W tych warunkach oraz wobec przyjętej przez Kodeks zasady, iż zażalenie na postanowienie nie kończące postępowanie przysługuje tylko w wypadkach w ustawie przewidzianych (art. 394 k.p.c.), zażalenie, które wniosła strona pozwana, jest niedopuszczalne (por. postanowienie SN z dnia 7 października 1966 r., I CZ 104/66; postanowienie SN z dnia 18 listopada 1982 r., I CZ 115/82; orzeczenie SN z dnia 3 sierpnia 1972 r., II PR 211/72)
Postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 15 października 2012 r., III APz 16/12
Standard: 9030 (pełna treść orzeczenia)
Artykuł 394 § 1 pkt 11 k.p.c., który przewiduje zażalenie na odrzucenie zażalenia, nie ma zastosowania do odrzucenia odwołania od zarządzenia przewodniczącego w przedmiocie sprostowania lub uzupełnienia protokołu rozprawy, gdyż odwołanie to nie jest zażaleniem.
Zgodnie bowiem z art. 160 k.p.c. od zarządzenia przewodniczącego w przedmiocie sprostowania lub uzupełnienia protokołu przysługuje stronom odwołanie do sądu w terminie tygodniowym od doręczenia im zarządzenia.
Odwołanie to nie należy do środków odwoławczych, do których kodeks postępowania cywilnego zalicza wyłącznie rewizję i zażalenie.
Postanowienie SN z dnia 3 sierpnia 1972 r., II PR 211/72
Standard: 30433 (pełna treść orzeczenia)