Poszanowania życia rodzinnego - pozytywne obowiązki państwa
Konstytucyjny wymiar ochrony i pomocy rodzinie Ochrona życia rodzinnego (art. 47 Konstytucji i art. 23 k.c.)
Czerpanie wzajemnej przyjemności przez rodziców i dziecko z przebywania we własnym towarzystwie jest podstawowym składnikiem „życia rodzinnego” w rozumieniu art. 8 Konwencji, nawet jeśli związek rodziców rozpadł się (zob. m.in., Elsholz przeciwko Niemcom [GC], nr 25735/94 i G.B. przeciwko Litwie, nr 36137/13).
Nawet jeśli istotą art. 8 jest ochrona jednostek przed arbitralnym ingerowaniem organów władzy publicznej, mogą z niego wynikać pozytywne obowiązki nieodłączne z faktycznym „poszanowaniem” życia rodzinnego. Obowiązki te mogą obejmować środki stworzone do ochrony poszanowania życia rodzinnego w sferze relacji między jednostkami, włączając w to zarówno przepisy ram regulacyjnych, jak i mechanizmy egzekwowania ochrony praw jednostek i podejmowania szczególnych kroków w odpowiednich przypadkach (zob. Hämäläinen przeciwko Finlandii [GC], nr 37359/09).
Zarówno w pozytywnym, jak i negatywnym kontekście, uwzględniana musi być równowaga między sprzecznym interesem jednostek i środowiska, włączając w to również interes osób trzecich przy pozostawieniu państwu marginesu swobody. (zob. m.in., Keegan przeciwko Irlandii, 26 maja 1994, i Zawadka przeciwko Polsce, nr 48542/99).
Podczas oceny przestrzegania przez organy władzy państwowej ich obowiązków wynikających z art. 8, niezbędne jest to, by wziąć pod uwagę sytuację wszystkich członków rodziny, jako że przepis ten gwarantuje ochronę całej rodziny (zob. Jeunesse przeciwko Holandii [GC], nr 12738/10).
Kacper Nowakowski przeciwko Polsce (Skarga nr 32407/13)
Standard: 8434