Rozwiązanie umowę o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika z winy pracodawcy
Ciężkie naruszenie przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika art. 55 § 1[1] k.p.
Wola podjęcia niezwłocznie nowej pracy nie pozbawia pracownika prawa do rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą, jeśli ziściły się przesłanki z art. 55 § 1[1] k.p. (zob. wyrok SN z 15 stycznia 2020 r., III PK 5/19). W istocie, trudno dziwić się pracownikowi, że podejmuje tego rodzaju kroki dopiero po zapewnieniu sobie nowego zatrudnienia, ciężko bowiem od niego oczekiwać, żeby działając racjonalnie miał się pozbawić z dnia na dzień środków do życia, bez zapewnienia sobie nowego źródła utrzymania.
Wyrok SN z dnia 10 września 2020 r., III PK 43/19
Standard: 60062 (pełna treść orzeczenia)
Na gruncie przepisów kodeksu pracy przewidziana została możliwość jednostronnego rozwiązana stosunku pracy bez wypowiedzenia (art. 30 § 1 pkt 3 k.p.), Natomiast przepis art. 55 § 1[1] k. p. reguluje możliwość natychmiastowego rozwiązania umowy przez pracownika stanowiącą odpowiednik kompetencji pracodawcy do bezzwłocznego zakończenia umowy (art. 52 i 53 k.p.).
Pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia w dwóch przypadkach. Po pierwsze, w przypadku szkodliwego wpływu wykonywanej pracy na jego zdrowie oraz braku przeniesienia go na inne stanowisko. Po drugie, ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków względem pracownika.
Zgodnie z treścią art. 55 § 2 zd. 1 k.p. oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy.
Przepis art. 52 § 2 k.p., który należy stosować odpowiednio statuuje zasadę, w myśl której rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracownika wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.
Wyrok SO w w Łodzi z dnia 21 czerwca 2017r., VIII Pa 72/17
Standard: 8674 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 7710