Policjant po służbie, podejmujący interwencję jako funkcjonariusz publiczny

Mimo, iż policjant był po służbie i ubrany po cywilnemu, to jednak analizując wyczerpanie przez oskarżonego znamion czynu z art. 224 § 2 kk należy traktować go jako funkcjonariusza policji podejmującego prawną czynność służbową. W. C. wylegitymował się oskarżonemu, wielokrotnie powtarzał mu, że jest policjantem, wzywał do podporządkowania się i zachowania spokoju oraz działał w celu zatrzymania oskarżonego i przejęcia go przez patrol policji. Funkcjonariusz policji, podejmując w czasie wolnym od pracy działania zmierzające do obrony porządku prawnego w zgodzie z rotą ślubowania wynikającego z przepisu art. 27 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o policji, działa w ramach obowiązków służbowych lub w związku z nimi, a tym samym korzysta ze wzmożonej ochrony przewidzianej w przepisie art. 222 § 1 k.k. i następne ( a wiec również w art.224 § 2 kk), o ile czyni to stosownie do wewnętrznych w służbie tej wymogów regulujących wykonanie określonych czynności służbowych, a tym samym pozwala oskarżonemu w sposób nie budzący wątpliwości na odbicie w jego świadomości wszystkich znamion konkretnego czynu zabronionego, z którego wspomniana dodatkowa ochrona ma wynikać ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 maja 2002 r., sygn. akt II AKa 41/02).

Wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 czerwca 2015 r., IV Ka 299/15

Standard: 7636 (pełna treść orzeczenia)

Art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 287, poz.1687 z późn. zm.). stanowi, że z ochrony przewidzianej w kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych korzysta również policjant, który poza czasem służby działa na rzecz zapobieżenia zagrożenia dla życia i zdrowia ludzkiego (pkt 1 art. 66 ust. 2 ustawy o Policji), przywrócenia bezpieczeństwa i porządku publicznego (pkt 2 tego przepisu), bądź ujęcia sprawcy czynu zabronionego (pkt 3 tego przepisu). M. R. (1)podjął interwencję wobec oskarżonych, którzy dopuścili się czynu zabronionego polegającego na znieważeniu go wulgarnymi słowami i gestami. Ostatnio przytoczony przepis nie czyni rozróżnienia ani według kryteriów trybu ścigania takiego czynu, ani też ze względu na osobę pokrzywdzonego.

Zatem trzeba uznać, lege non distinguente, że policjant działający poza czasem służby, od momentu przystąpienia do interwencji, której celem jest ujęcie sprawcy czynu zabronionego, choćby naruszającego tylko jego dobra, znajduje się pod ochroną przepisów kodeksu karnego jako funkcjonariusz publiczny w odniesieniu do zachowania sprawcy, który następuje po tym fakcie i jest skierowany przeciwko funkcjonariuszowi. Z drugiej zaś strony sprawca tych zachowań odpowiada z przepisów przewidujących surowszą odpowiedzialność, jak właśnie art. 224 § 1 i art. 226 §1 kk, rzecz jasna, pod warunkiem świadomości sprawcy, że ma do czynienia z policjantem.

Nie ma znaczenia jaki czyn wywołał konieczność interwencji policjanta poza służbą, opisanej w art. 66 ust 2 pkt 3 ustawy o Policji. Trzeba bowiem mieć na względzie wskazania z art.1 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, według których do podstawowych zadań Policji należy m. in. ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych, zatem w istocie nakładające na policjanta obowiązek działań zmierzających do osiągnięcia tego celu. Przytoczone normy tej ustawy należy interpretować w sposób kompleksowy a wówczas konkluzja finalna jawi się jako zupełnie oczywista.

Oskarżeni dopuścili się czynu zabronionego opisanego wyżej, zaś pokrzywdzony chciał ich zatrzymać, legitymując się dokumentem identyfikującym go do tego jako policjanta, a nawet – oświadczeniem, że interweniuje jako policjant właśnie. Skoro oskarżeniu używali w dalszym ciągu wyzwisk i nie podporządkowali się poleceniom pokrzywdzonego, wypełnili znamiona występku z art. 224 § 1 kk i art. 226 § 1kk (w zw. z art. 11 § 2 kk).

Wyrok SO w Tarnowie z dnia 28 listopada 2013 r., II Ka 418/13

Standard: 13497 (pełna treść orzeczenia)