Regres w alimentach
Regres w alimentach (art. 140 k.r.o.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W art. 140 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ustawodawca zawarł podstawę materialnoprawną do wystąpienia z roszczeniem regresowym do osoby, która powinna była spełnić świadczenia alimentacyjne. Legitymacja do wystąpienia z takim roszczeniem przysługuje dwóm kategoriom osób: po pierwsze, tym, które dostarczyły drugiemu środków utrzymania lub wychowania, nie będąc do tego zobowiązanym; po drugie, osobom, które były zobowiązane w dalszej kolejności do świadczenia alimentacyjnego.
Stosunek prawny nawiązany ewentualnie na skutek wystąpienia z regresem powstaje między osobą która powinna była spełnić świadczenia alimentacyjne (na której ciąży obowiązek alimentacyjny), a osobą, która dostarczyła drugiemu środków utrzymania lub wychowania, nie będąc do tego zobowiązanym.
Dokonywanie wpłat pieniężnych w sposób cykliczny, na zaspokojenie podstawowych potrzeb obdarowanego, ale przez osobę niezobowiązaną do płacenia alimentów, nie może być potraktowane jako świadczenie spełniające funkcję alimentów. Sąd nie neguje, że celem przekazania skarżącemu środków było zaspokojenie jego podstawowych potrzeb życiowych z uwagi na jego aktualną sytuację życiową i materialną, niemniej przekazanie tych środków nie było realizacją obowiązku alimentacyjnego.
Przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn nie są objęte świadczenia alimentacyjne o obowiązkowym charakterze, tzn. takie, których osoba uprawniona ma prawo oczekiwać od określonej kategorii osób zobowiązanych do dostarczania środków utrzymania (art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego i nast.). Świadczenia przekazane skarżącemu przelewami pieniężnymi były zaś dobrowolnym i bezzwrotnym świadczeniem, które należy zakwalifikować jako darowiznę, o której mowa w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego.
Wyrok WSA z dnia 19 maja 2021 r., I SA/Bk 176/21
Standard: 87540 (pełna treść orzeczenia)
Chociaż roszczenie z art. 140 k.r. i o. nie ma charakteru alimentacyjnego, lecz jest cywilnoprawnym roszczeniem majątkowym, to jednak zakres tego roszczenia jest ściśle determinowany przesłankami mającymi wpływ na ustalenie wysokości obowiązku alimentacyjnego spoczywającego na obowiązanym. Istotne są zatem okoliczności wynikające z art. 135 § 1 k.r. i o., zgodnie z którym wysokość alimentów jest uzależniona od zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zakresu zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wziąć trzeba ponadto pod uwagę, że wysokość roszczenia regresowego nie jest determinowana jedynie wysokością spoczywającego na obowiązanym obowiązku alimentacyjnego, ale także wysokością świadczeń spełnionych przez osobę występującą z roszczeniem regresowym.
W każdym wypadku o wysokości roszczenia regresowego decydować będzie niższa z powyższych kwot.
Wyrok SA w Gdańsku z dnia 20 czerwca 2018 r., I ACa 828/17
Standard: 56598 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 58819
Standard: 11674
Standard: 31947
Standard: 11671
Standard: 11673
Standard: 11670
Standard: 7261
Standard: 11675