Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy
Obowiązek przestrzegania ustalonego w zakładzie pracy czasu pracy (art. 100 § 2 pkt 1 k.p.) Ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych w orzeczniczej praktyce Przyczyny (podstawy) faktyczne wypowiedzenia umowy o pracę
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Nieinformowanie pracodawcy o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia, stanowi zagrożenie interesów pracodawcy.
W przypadku niepowiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy o bezprawności zachowania pracownika rozstrzygają powszechnie obowiązujące przepisy - § 2 ust 1 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwienia nieobecności w pracy oraz udzielenia pracownikom zwolnień od pracy, a także obowiązujące u pozwanego przepisy wewnątrzzakładowe.
Brak jakiejkolwiek reakcji na regularne opóźnianie się powoda z wykonaniem obowiązku informacyjnego mogło u niego wywołać przeświadczenie, że przyczyna nieobecności (usprawiedliwiona) i przewidywanie jej długotrwałości są znane pracodawcy, a w związku z tą wiedzą pracodawca nie przywiązuje wagi do skrupulatnego przestrzegania przez powoda obowiązujących przepisów w tym zakresie. Tym samym zachowanie powoda trudno byłoby uznać za wyraz wyjątkowo lekceważącego stosunku do swoich podstawowych obowiązków pracowniczych, a jedynie za zachowanie wynikające z przekonania o nieortodoksyjnym podejściu pracodawcy (przynajmniej w przypadku powoda) do obowiązujących terminów informowania o przyczynie nieobecności w pracy. Ocena ta radykalnie zmieniłaby się, gdyby pracodawca dał jednoznaczny sygnał (na piśmie, w rozmowie), że dotychczasowa wadliwa praktyka powoda nie będzie dłużej tolerowana. Wtedy niedostosowanie się powoda do zaleceń pracodawcy mogłoby być odczytywane jako demonstracyjne lekceważenie podstawowych obowiązków pracowniczych.
Wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2020 r., III PK 203/18
Standard: 60861 (pełna treść orzeczenia)
Długotrwała (porównywalna z okresem przewidzianym w art. 53 k.p.) choroba pracownika samodzielnie stanowi usprawiedliwioną przyczynę wypowiedzenia, gdyż zawsze powoduje niekorzystne skutki dla pracodawcy.
Wyrok SN z dnia 24 października 2017 r., I PK 290/16
Standard: 61080 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 11136
Standard: 6884
Standard: 7844
Standard: 60863
Standard: 26398
Standard: 26466
Standard: 61744
Standard: 60403
Standard: 60862