Majątek dziecka przynoszący dochód a zakres obowiązku alimentacyjnego (art. 133 § 1 k.r.o.)
Rozstrzygnięcie o alimentach na dzieci Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci (art. 133 § 1 i 3; art. 135; art. 138 k.r.o.)
niekwestionowanym jest, iż małoletni powód posiada znaczny majątek, w postaci gruntu ornego o powierzchni 1,64 ha , który jest wykorzystywany do osiągniecia dochodów przez brata R. W. , który z tego tytułu przekazuje jej raz w roku kwotę 1.000-3.000 złotych. Okoliczność, że nieruchomość ta nie jest przez stronę powodową użytkowana, ani wykorzystywana dla uzyskania przez nią dochodu, nie może uzasadniać przerzucenia ciężaru utrzymania małoletniego na dalszych członków jego rodziny. W pierwszej bowiem kolejności na utrzymanie małoletniego należy przeznaczyć dochody z jego majątku. Skoro zatem małoletni posiada nieruchomość, to winna ona być wykorzystana w celu osiągniecia dochodu i spożytkowania go na bieżące potrzeby małoletniego. Dopiero wykazanie, że tak uzyskany dochód nie wystarcza na pokrycie usprawiedliwionych potrzeb dziecka, uprawniałoby do poszukiwania osób zobowiązanych do alimentacji.
Wyrok SR w Olkuszu z dnia 10 sierpnia 2016 r., III RC 199/15
Standard: 6711 (pełna treść orzeczenia)
Zagadnienie, czy na pokrycie potrzeb uprawnionego powinny być zużywane tylko dochody z jego majątku, czy też można wymagać zbycia samej substancji majątku, przedstawia się w zasadzie odmiennie, gdy idzie o dzieci, o których mowa w art. 133 § 1 k.r.o., inaczej zaś w wypadkach, w których przesłanką uprawnienia do świadczeń alimentacyjnych jest niedostatek (art. 133 § 2 k.r.o., art. 60 § 1 k.r.o.), bądź uprzywilejowane alimenty przewidziane w art. 60 § 2 k.r.o.
W pierwszym wypadku należy przyjąć regułę, że tylko dochody z majątku dziecka uchylają w całości lub częściowo obowiązek alimentacyjny, zaś w pozostałych wypadkach w zasadzie brak byłoby podstaw do przyjęcia istnienia obowiązku alimentacyjnego, jeżeli zbycie substancji majątkowej pozwoliłoby osobie domagającej się alimentów na pokrycie jej potrzeb przynajmniej w takich granicach, w jakich mogłaby się domagać alimentów. Zasada ta powinna być jednak stosowana z uwzględnieniem wszelkich okoliczności.
Wyrok SN z dnia 12 grudnia 1975 r., III CRN 338/75
Standard: 11558 (pełna treść orzeczenia)