Warunkowe przedterminowe zwolnienie - charakterystyka
Warunkowe przedterminowe zwolnienie skazanego z odbycia reszty kary (art. 77 § 1 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Trybunał zauważa, że pomimo iż – po wydaniu ostatecznego postanowienia Sądu Apelacyjnego o warunkowym przedterminowym zwolnieniu – przestały istnieć podstawy dla osadzenia skarżącego, to jednak nie mógł on oczekiwać zwolnienia natychmiast. Trybunał wcześniej już uznał, że w niektórych okolicznościach może nastąpić pewna, ograniczona w czasie, zwłoka w zwolnieniu osadzonego. Względy praktyczne związane z funkcjonowaniem sądów oraz konieczność dopełnienia niezbędnych formalności administracyjnych powodują, że wykonanie takiego postanowienia sądowego może zająć nieco czasu, niemniej jednak taki przedział czasowy powinien zostać ograniczony do minimum, i w każdym razie nie powinien przekroczyć kilku godzin (patrz sprawa Quinn; Giulia Manzoni; Labita; Nikolov; oraz Gębura przeciwko Polsce).
Trybunał zauważa ponadto, że wystąpił siedmiodniowy okres zwłoki od momentu doręczenia postanowienia Sądu Apelacyjnego do chwili zwolnieniem skarżącego z zakładu karnego. Dlatego też, w ocenie Trybunału, w przedmiotowej sprawie odpowiednie czynności administracyjne powinny były zostać wykonane szybciej. W tym kontekście Trybunał zauważa też, że pierwszorzędna waga prawa do wolności nakłada na władze obowiązek wyeliminowania niedociągnięć organizacyjnych ze strony Państwa, które mogłyby skutkować niezgodnym z prawem pozbawieniem jednostki wolności (patrz sprawa Gębura).
Konkludując, Trybunał stwierdza, że nie można przyjąć, by właściwe organy podjęły wysiłki mające na celu ograniczenie do minimum zwłoki w wykonaniu postanowienia o zwolnieniu skarżącego, zgodnie z wymogami stosownego orzecznictwa. A zatem nastąpiło naruszenie Artykułu 5 ust. 1 Konwencji.
Mamełka przeciwko Polsce (Skarga nr 16761/07)
Standard: 4269
Warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności jest w istocie warunkową rezygnacją z wykonywania części kary pozbawienia wolności w warunkach izolacji penitencjarnej i poddaniem skazanego procesowi resocjalizacji w warunkach kontrolowanej wolności. Prawidłowy przebieg tej resocjalizacji gwarantuje oddanie skazanego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego i nałożenie nań obowiązków określonych w art. 72 k.k. W zależności od przebiegu próby, zgodnie z treścią art. 163 § 2 zdanie drugie k.k.w., sąd może ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać te obowiązki albo zwolnić skazanego od ich wykonywania, jak też oddać skazanego pod dozór lub od dozoru zwolnić.
Umiejętne korzystanie przez sąd z uprawnień, jakie daje mu art. 163 § 2 k.k.w., jest istotnym elementem indywidualizowania metod oddziaływania resocjalizacyjnego na skazanego i utrwalania wyników resocjalizacji, osiągniętych w zakładzie karnym. Możliwości, jakie daje sądowi ten przepis, nie oznaczają jednak pełnej i nieskrępowanej swobody sądu w orzekaniu w sposób w nim wskazany. Łagodzenie rygorów, jakim poddawany jest skazany w okresie próby powinno następować tylko w razie pomyślnego przebiegu procesu resocjalizacji w warunkach wolnościowych lub faktycznej i niezależnej od skazanego niemożności wykonywania nałożonych obowiązków. Natomiast zaostrzanie rygorów związanych z warunkowym zwolnieniem może występować w wypadku, gdy jest to konieczne ze względów związanych z kształtowaniem społecznie pożądanej postawy skazanego, w szczególności w zakresie poczucia odpowiedzialności oraz przestrzegania porządku prawnego, o ile dotychczasowy zakres "obciążeń" nie jest wystarczający dla osiągnięcia tego celu.
Postanowienie SA w Lublinie z dnia 15 czerwca 2011 r., II AKzw 544/11
Standard: 6652
Od osadzonego ubiegającego się o udzielenie warunkowego zwolnienia oczekiwać należy szczególnego zaangażowania i aktywności w kierunku zmiany osobowości i dotychczasowego trybu życia. Jedną z form dążenia do dokonania tego rodzaju zmian jest odbywanie kary w systemie programowego oddziaływania. Skazany odbywający karę w takim systemie ma bowiem możliwość dokonania wglądu w dotychczasowe postępowanie i jego przeanalizowanie.
Postanowienie SA w Lublinie, z dnia 25 sierpnia 2010 r., II AKzw 672/10
Standard: 6653
Standard: 6654
Standard: 43269 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 4155 (pełna treść orzeczenia)