Zgoda na dalsze ściganie - zaskarżalność

Zgodnie z treścią art. 607za § 1 k.p.k. w postępowaniu w przedmiocie wniosku państwa wydania nakazu o wyrażenie zgody na dalsze ściganie stosuje się odpowiednio przepisy art. 607b, 607p, 607 r., 607s § 1 i 2 oraz art. 607z. Przepis ten nie odsyła do art. 607l § 3 k.p.k., który przewiduje zaskarżalność postanowienia w przedmiocie przekazania. Brak odesłania do tego przepisu prowadzić może do wniosku, że na postanowienie w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze ściganie zażalenie nie przysługuje (tak S. Steinborn (w:) J. Grajewski, L.K. Paprzycki, S. Steinborn, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Tom II. Komentarz do art. 425-673 k.p.k. Zakamycze 2006 r., którego zdaniem wyraźne wskazanie w art. 607za § 1 k.p.k., jakie przepisy rozdziału 65b k.p.k. stosuje się odpowiednio w postępowaniu dotyczącym wyrażenia zgody na dalsze ściganie lub dalsze przekazanie, uniemożliwia uzupełnianie tej listy o art. 607l § 3 k.p.k.). Jednakże, w ocenie Sądu Apelacyjnego brak odesłania do art. 607l § 3 k.p.k. nie stoi na przeszkodzie do uznania, że na przedmiotowe postanowienie służy zażalenie. Jest tak, ponieważ wykładnia językowa użytego w owym przepisie zwrotu "w przedmiocie przekazania" prowadzi do wniosku, że zwrot ten obejmuje swym zakresem nie tylko postanowienie pozytywne - o przekazaniu, oraz negatywne - o odmowie przekazania, a nadto postanowienie o odroczeniu przekazania na podstawie art. 607o k.p.k., postanowienie o dopuszczalności przekazania (art. 607y § 1 k.p.k.) i postanowienie o umorzeniu postępowania w przedmiocie europejskiego nakazu aresztowania (art. 607y § 2 k.p.k.), ale także postanowienie w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze ściganie osoby przekazanej. Zauważyć należy, że w rzeczywistości skutki tego postanowienia w zasadzie nie różnią się od skutków postanowienia o przekazaniu osoby ściganej. Istotą postanowienia o wyrażeniu zgody na dalsze ściganie jest przecież jedynie rozszerzenie zakresu przedmiotowego postanowienia o przekazaniu osoby ściganej o możliwość ścigania jej za inne, nie objęte nakazem przestępstwa, popełnione przez nią przed przekazaniem. Z powyższych względów umieszczenie w art. 607za § 1 k.p.k. odesłania do art. 697l § 3 k.p.k. nie było konieczne (por. T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego oraz ustawa o świadku koronnym. Komentarz, Warszawa 2008). Zaakcentować przy tym należy, że odesłanie nastąpiło do przepisów dotyczących warunków wykonania nakazu, nie zaś do przepisów regulujących procedurę orzekania w przedmiocie przekazania, które - ze względów systemowych - należy stosować również do trybu orzekania w przedmiocie wniosku państwa wydania nakazu o wyrażenie zgody na dalsze ściganie osoby przekazanej. Reasumując, na postanowienie sądu w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze ściganie osoby przekazanej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania, wydane w trybie art. 607za § 1 k.p.k., przysługuje zażalenie na podstawie art. 607l § 3 k.p.k.

Postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 11 grudnia 2009 r., II AKz 631/09

Standard: 6618 (pełna treść orzeczenia)