Uprawdopodobnienie popełnienia przestępstwa w postępowaniu ekstradycyjnym
Posiedzenie i postanowienie sądu w przedmiocie wniosku państwa obcego (art. 603 k.p.k.)
Uprawdopodobnienie zarzutu popełnienia przestępstwa, niezbędne dla stwierdzenia prawnej dopuszczalności wydania, przyjmuje się na podstawie samego faktu złożenia przez państwo obce wniosku ekstradycyjnego (tak też np. SA w Katowicach w wyroku z 25 sierpnia 1999 r., II AKZ 251/99, postanowienie SA w Warszawie z 4 grudnia 2007 r., II AKZ 746/07). Nie oznacza to, iżby orzeczenie sądu w przedmiocie dopuszczalności ekstradycji miało się opierać wyłącznie na treści wniosku państwa obcego. Istotne znaczenie mają tu także dokumenty dołączone do wniosku ekstradycyjnego, ocena dowodów przeprowadzonych przez sąd orzekający w przedmiocie prawnej dopuszczalności ekstradycji, wreszcie ocena wyjaśnień złożonych przez osobę, której dotyczy wniosek.
Zakres postępowania dowodowego przed sądem orzekającym w kwestii prawnej dopuszczalności ekstradycji jest jednak ograniczony; co do zasady dowody mogą być tu przeprowadzane wyłącznie na okoliczność prawnej dopuszczalności wydania. Jak trafnie wskazał Sąd Apelacyjny w Lublinie w postanowieniu z 5 maja 2005 r., II AKz 114/05, potrzeba przeprowadzenia niezbędnych dowodów w postępowaniu uregulowanym w rozdziale 65 k.p.k. zachodzi wtedy, gdy wymagają tego materialnoprawne przesłanki merytorycznego orzekania, o których mowa w art. 604 § 1 k.p.k., tj. te, które odnoszą się do kwestii dopuszczalności wydania osoby ściganej. Obligują one sąd do przeprowadzenia z urzędu stosownych dowodów (znajdujących się w kraju) w ramach powinności, przewidzianej w art. 167 k.p.k.
W trakcie posiedzenia w przedmiocie prawnej dopuszczalności ekstradycji niedopuszczalne jest rozstrzyganie kwestii odpowiedzialności za popełnione przestępstwo osoby, której dotyczy wniosek za popełnione przestępstwo (bliżej zob. J. Skorupka (red.): Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2015, s. 1506 i n.).
W postępowaniu toczącym się w przedmiocie wykonania wniosku ekstradycyjnego nie ma miejsca na prowadzenie szczegółowego postępowania dowodowego w kwestii winy osoby ściganej. Wyjaśnienia złożone przez osobę, której dotyczy wniosek o wydanie stanowią środek dowodowy w postępowaniu przed sądem orzekającym w przedmiocie prawnej dopuszczalności ekstradycji. W razie uzasadnionego wniosku osoby ściganej, która ma zostać wydana w celu przeprowadzenia przeciwko niej postępowania karnego, sąd powinien przeprowadzić dowody, jednak takie tylko, które znajdują się w kraju.
Postanowienie SA w Krakowie, z dnia 29 grudnia 2016 r., II AKz 162/16
Standard: 6582 (pełna treść orzeczenia)
Postępowanie ekstradycyjne nie obejmuje rozstrzygania o prawach i obowiązkach skarżącego o charakterze cywilnym oraz że nie dotyczy ono meritum oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej w rozumieniu artykułu 6 ust. 1 Konwencji (zob. Raf przeciwko Hiszpanii (dec.), nr 53652/00, 21 listopada 2000 r.; Peñafiel Salgado przeciwko Hiszpanii (dec.), nr 65964/01, 16 kwietnia 2002 r.; Sardinas Albo przeciwko Włochom (dec.), nr 56271/00, ETPCz 2004-I; Cipriani przeciwko Włochom (dec.), nr 22142/07, 30 marca 2010 r.; oraz Schuchter). Z tego względu przepis artykułu 6 ust. 1 Konwencji nie ma zastosowania względem zaskarżanego postępowania ekstradycyjnego.
Trabelsi przeciwko Belgii (Skarga nr 140/10)
Standard: 4230