Skład sądu sprzeczny z regułami określonymi w art. 350 § 1 i art. 351 § 1 k.p.k.
Skład sądu (art. 28 - 30 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Skarżąca zarzuciła, że sąd pierwszej instancji nie był „sądem ustanowiony ustawą” w rozumieniu art. 6 § 1. Aby spełniać ten wymóg, skład orzekający winien być wyznaczony zgodnie z regułami określonymi w art. 351 § 1 k.p.k. Skarżący twierdził, że wyznaczenie sędziego A.K. do rozpoznania sprawy zarządzeniem Przewodniczącego VIII Wydziału opartego na uchwale Kolegium Sądu Okręgowego niewątpliwie naruszyło art. 351 § 1 k.p.k. Zostało to przyznane, inter alia, w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2005 r.(I KZP 43/05). Sędzia A.K. został wyznaczony w arbitralny sposób do rozpoznania jednej, konkretnej sprawy. Niezależnie od natury powyższego naruszenia w świetle polskiego prawa, wyznaczenie sędziego A.K. stanowiło naruszenie art. 6 § 1 Konwencji, ponieważ sąd został ustanowiony niezgodnie z wymogami z art. 351 § 1 k.p.k.
Sąd Apelacyjny i Sąd Najwyższy zbadały, czy naruszenie art. 350 § 1 i art. 351 § 1 k.p.k. w związku z wyznaczeniem sędziego A.K. do sądu pierwszej instancji miało wpływ na treść wyroku tego sądu. Uznając, że tak nie było, sądy odwoławcze oddaliły apelacje skarżących co do tej kwestii jako niezasadne. W rezultacie pierwotne uchybienie przy wyznaczaniu sędziego A.K. do składu orzekającego nie zostało naprawione.
Trybunał stwierdza zatem, że sąd pierwszej instancji, który rozpoznawał sprawę skarżących, nie może być uznawany za “sąd ustanowiony ustawą”.
Wyrok ETPCz z dnia 12 kwietnia 2018 r., Skargi nr 36661/07 i 38433/07
Standard: 20137
W świetle uchwały z dnia 17 listopada 2005 r. sygn. akt I KZP 39/05, OSNKW 2005, z. 12, poz. 114, Sąd Najwyższy stwierdził, że "wyznaczenie składu sądu z naruszeniem reguł określonych w art. 350 § 1 i art. 351 § 1 k.p.k. stanowi względną przyczynę odwoławczą, o której mowa w art. 438 pkt 2 k.p.k.". Kazało to zbadać, czy wspomniane uchybienie mogło mieć wpływ na treść orzeczenia. Negatywne stanowisko w tej kwestii zajął Sąd Najwyższy i podzielając obszerny wywód tego Sądu (zob. str. 92 i n. uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego) obecnie orzekający Sąd Apelacyjny uznał, że odpowiedni zarzut ujęty w pkt. II apelacji obrońcy oskarżonego D. P. - adw. P. K., nie jest zasadny. Byłoby tak -jak zauważył Sąd Najwyższy - gdyby dało się wykazać, że sędzia wyznaczony do rozpoznania sprawy był zainteresowany, aby poprzez złamanie reguł prowadzenia procesu doprowadzić do pożądanego przez siebie wyniku postępowania. Takiej postawy sędziego skarżący nie wykazali, a nie dopatrzył się jej też Sąd odwoławczy.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 1 czerwca 2009 r., II AKa 98/09
Standard: 6497