Opinia biegłego - charakterystyka, zakres, dopuszczalność

Zgodnie z art. 193 § 1 k.p.k. biegłego powołuje się w sytuacji, gdy stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych. Postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego, oprócz danych zamieszczanych w każdym postanowieniu (art. 94 § 1 k.p.k.), powinno zawierać wskazanie osób albo instytucji, którym powierza się przygotowanie opinii, a także termin jej dostarczenia (art. 194 pkt 1 i 3 k.p.k.) oraz przedmiot i zakres ekspertyzy ze sformułowaniem, w miarę potrzeby, pytań szczegółowych (art. 194 pkt 2 k.p.k.), które stanowią dla biegłego rodzaj wytycznych określających zakres powierzonych do wyjaśnienia kwestii.

Biegły nie powinien wykraczać poza obszar zakreślony w postanowieniu o jego powołaniu, wynikający także pośrednio z dyspozycji art. 193 § 1 k.p.k.

W opinii biegłych nie powinny się znajdować sformułowania dotyczące winy oskarżonego lub oceny prawnej jego czynu, ponieważ uprawnienia w tym zakresie są wyłączną domeną sądu (wyrok SN z 27 lutego 1971 r., III KR 210/70, OSNKW 1971, nr 9, poz. 133; wyrok SN z 10 października 2007 r., III KK 116/07, OSNK 2007, nr 1, poz. 1492).

W skrajnych wypadkach oceny biegłego w zakresie zastrzeżonym dla sądu mogą dawać podstawę do rozważań, czy biegły zachował konieczny obiektywizm przy wydawaniu opinii.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 2 czerwca 2011 r., II AKa 142/11

Standard: 6408 (pełna treść orzeczenia)