Zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 § 4 k.k.)
Zgwałcenie, gwałt (art. 197 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Nie sposób kwestionować kwalifikacji prawnej z art. 197 § 4 k.k. i art. z 189 § 3 k.k. w ustalonym stanie faktycznym.
Nie można pomijać tego, że skazany pod pozorem, między innymi, obietnicy kupienia gofra lub lodów zwabił do samochodu i uprowadził do lasu ośmioletnią pokrzywdzoną, gdzie groźbami pozbawienia życia i przemocą polegającą na przytrzymywaniu ciała i skrępowaniu rąk do tyłu przewodem do ładowarki od telefonu, zgwałcił ją. To właśnie sposób związania pokrzywdzonej, które było bolesne i spowodowało naruszenie czynności narządów jej ciała jak i bardzo młody jej wiek powodują, że przyjęcie przez oba orzekające w sprawie Sądy ustalenia, że działanie G. S. łączyło się ze szczególnym udręczeniem i było szczególnie okrutne, jest prawidłowe i powoduje, że również przyjęta kwalifikacja prawna nie budzi zastrzeżeń.
Postanowienie SN z dnia 20 maja 2020 r., V KK 671/19
Standard: 77267 (pełna treść orzeczenia)
Interpretacja zwrotu "szczególnego okrucieństwa” może przebiegać w różnych płaszczyznach i przy akcentowaniu różnych elementów stanu faktycznego. Wedle pierwszej z prezentowanych koncepcji rozstrzygająca jest ocena skutków zgwałcenia w postaci znacznej dolegliwości fizycznej lub następstw czynu w psychice ofiary (zob. np. wyrok SN z 5 marca 1974 r., III KR 399/73). Według kierunku drugiego szczególne okrucieństwo odnosić należy do intensywności stawianego przez ofiarę oporu; jeżeli zastosowane przez sprawcę środki nie pozostawały w proporcji do stawianego oporu, to mamy do czynienia ze zgwałceniem ze szczególnym okrucieństwem (zob. np. orzeczenie SN z 9 kwietnia 1971 r.). Kierunek trzeci podkreśla konieczność ustalania szczególnego zabarwienia zamiaru sprawcy - szczególne okrucieństwo zachodzi, gdy sprawca działa nie tylko celem doprowadzenia do zbliżenia płciowego, ale nadto w celu poniżenia ofiary, zadania jej bólu itp. (zob. np. orzeczenie SN z 2 listopada 1971 r.). Wreszcie kierunek czwarty akcentuje ujmowanie szczególnego okrucieństwa w odniesieniu do sposobów i rodzaju działania sprawcy (zob. np. glosa M. Filara do wyroku SN z 5 marca 1974 r.).
W literaturze i orzecznictwie SN wyrażono także stanowisko eklektyczne, łączące poszczególne kierunki (zob. np. wytyczne SN z 1972 r., VI KZP 64/72).
Wspomnieć także należy o interpretacji nawiązującej do osoby ofiary. I tak w myśl poglądu SN (wyżej wymienione wytyczne SN z 1972 r.) za szczególnie okrutne może uchodzić zgwałcenie osoby niedojrzałej (dziecka), zwłaszcza wtedy, gdy sprawca - świadomy następstw w postaci wstrząsu psychicznego lub uszkodzenia organów płciowych ofiary - z całą brutalnością realizuje swój zamiar.
Zachowanie oskarżonego mogłoby być rozpatrywane w kontekście kwalifikacji z art. 197 § 4 k.k. z uwagi na np. intensywność stosowanej przemocy i jej dysproporcja wobec oporu pokrzywdzonej, pobudki działania oskarżonego, w tym gniew, chęć dodatkowego poniżenia, zadania bólu i cierpienia, nie mająca nic wspólnego z satysfakcją seksualną, czy chociażby wzgląd na właściwości i warunki osobiste pokrzywdzonej, jej wstydliwość, skrytość, bierność.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 2 czerwca 2011 r., II AKa 142/11
Standard: 6336 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 12312
Standard: 14234
Standard: 12314
Standard: 12315
Standard: 12313
Standard: 42952
Standard: 40237
Standard: 40086