Przywłaszczenie w umowach leasingowych

Skoro przedmiot umowy leasingowej nie został wydany leasingobiorcy, to nie sposób przez prymat znamion z art. 284 § 2 k.k. uznać oskarżoną za osobę, której powierzono rzecz ruchomą.

Żaden z ustalonych faktów, a dotyczący zachowania oskarżonej już po tym, jak leasingodawca zażądał od niej zwrotu pojazdu nie daje podstaw, aby wypełniła ona znamiona z art. 284§2 k.k. Jak wynika bowiem z ustaleń faktycznych Sądu I instancji, oskarżona odpowiedziała, że musi ustalić gdzie jest pojazd i faktycznie podjęła stosowne kroki w tym zakresie.

Przestępstwo sprzeniewierzenia uregulowane w art. 284 § 2 k.k. jest przestępstwem tzw. kierunkowym. Oznacza to, że sprawcy udowodnić należy, iż rzecz cudza została mu powierzona, co do której podjął on zamiar zatrzymania bądź to dla siebie, bądź to dla innej osoby nie posiadając do tego żadnego tytułu / animus rem sibi habendi/.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2024 r., VIII AKa 120/23

Standard: 77993 (pełna treść orzeczenia)

Pomimo świadomości po stronie oskarżonego obowiązku zwrotu pojazdów, co wynikało z treści umów leasingu, oskarżony nie zwrócił żadnego z pojazdów, nie uiścił też zaległych rat leasingowych. Tym samym postąpił z ww. przedmiotami jak właściciel i wyczerpał znamiona przestępstw z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk., Sąd Apelacyjny w całości podzielił pogląd Sądu Okręgowego w tym zakresie. Zgodzić należy się z obrońcą, iż zachowania oskarżonego rodziły oczywiście także odpowiedzialność odszkodowawczą wobec wierzycieli. Jednakże nie sposób sprowadzić tych zachowań jedynie do zobowiązań cywilno- prawnych. Oskarżony istotnie chciał podtrzymać funkcjonowanie zagrożonego upadkiem przedsiębiorstwa czyniąc to jednak kosztem wierzycieli wobec których był zobowiązany do zwrotu powierzonych mu pojazdów. Nie zwracając tych pojazdów i czerpiąc dalej zyski z ich najmu oskarżony wykonywał wobec tych rzeczy prawa właścicielskie, do których nie był uprawniony. Takie zachowania wyczerpują znamiona przestępstwa sprzeniewierzenia.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 20 września 2023 r., II AKa 369/22

Standard: 77995 (pełna treść orzeczenia)