Społeczna szkodliwość niezawiadomienia o przestępstwie w warunkach art. 240 § 1 k.k.)

Dla wymiaru sprawiedliwości istotne znaczenie ma niezwłoczne wykrycie przestępstw i ujęcie ich sprawców, znaczenie nie tylko doraźne, jak wspomniane zaniechanie czynności obiektywnie zbędnych, ale zwłaszcza znaczenie prewencyjne, w zakresie zapobiegania przestępstwom oraz integracji społeczeństwa. Sprawność tych działań ukazuje nieuchronność wykrycia i ukarania sprawców, a zwłaszcza umacnia zaufanie mieszkańców (społeczeństwa) do działalności organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, zatem przyczynia się do respektowania prawa oraz integrowania się mieszkańców wokół przepisów prawnych i umacniania więzi społecznych (art. 2 § 1 k.p.k.). Zachowania osłabiające te procesy społeczne wyrządzają szkodę społeczeństwu, tym większą, im dłużej trwającą, zatem eliminowanie ich stanowi ratio legis, uzasadnienie ścigania karnego takich zachowań. Sąd Okręgowy ma rację oceniając szkodliwość społeczną tego czynu Moniki K. jako znaczną, co wykluczało warunkowe umorzenie tej części postępowania.

Poczucie lojalności i dążenie do zachowania powierzonej tajemnicy są zachowaniami dającymi się zrozumieć i w pewnym stopniu usprawiedliwić. Są to uczucia pozytywne, lecz podrzędne w stosunku do organizacji społeczeństwa, a zwłaszcza powinności znacznie bardziej doniosłych, związanych z chronieniem życia ludzkiego, najważniejszego dobra społecznego. Nieznacznie tylko obniżają one stopień winy oskarżonej.

Wyrok SA w Krakowie z dnia 7 maja 2009 r., II AKa 65/09

Standard: 6152 (pełna treść orzeczenia)