Pracownik osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej (art. 87 § 2 k.p.c.)
Pełnomocnik osoby prawnej lub przedsiębiorcy (art. 87 § 2 k.p.c.)
Sąd Apelacyjny w pełni aprobuje stanowisko Sądu Najwyższego, prezentowane w postanowieniu z dnia 6 października 2010 r., II CZ 102/10, zgodnie z którym wykazanie istnienia stosunku pracy jako podstawy pełnomocnictwa procesowego (art. 87 § 2 k.p.c.) może nastąpić przez złożenie tej treści oświadczenia strony, potwierdzonego przez pełnomocnika o pozostawaniu w stosunku pracy i wciągniętego do protokołu posiedzenia (art. 89 § 2 k.p.c.). Skoro sam ustawodawca przewidział nawet uprawnienie strony do ustnego udzielenia pełnomocnictwa, to argumenty natury systemowej i logicznej wskazują na to, że jeżeli umocowanie i zatrudnienie potwierdził organ strony uprawniony do zatrudniania pracowników, oświadczenie zainteresowanego przed Sądem, że jest pracownikiem, znajdujące odzwierciedlenie w zapisie protokołu rozprawy, to fakt zatrudnienia tego pracownika, w rozumieniu art. 87 § 2 k.p.c., został wykazany.
Postanowienie SA w Katowicach, z dnia 11 października 2012 r., III AUz 245/12
Standard: 5678 (pełna treść orzeczenia)
Z art. 87 § 2 k.p.c. wynika uprawnienie strony będącej osobą prawną lub przedsiębiorcą (ten status może przysługiwać również osobie fizycznej) do ustanowienia w każdej sprawie cywilnej (w tym w sprawie z zakresu prawa pracy) pełnomocnika, który jest pracownikiem tej strony albo jej organu nadrzędnego.
Ustanowienie pełnomocnikiem procesowym zatrudnionego pracownika jest jedną z konsekwencji istnienia innego stosunku prawnego (podstawowego) w postaci stosunku pracy (umowy o pracę). W tym sensie można mówić, że pełnomocnictwo procesowe jest czynnością wtórną w stosunku do stosunku podstawowego, jakim jest stosunek pracy (por. uz. uchwały SN z dnia 23 września 2010 r., III CZP 52/10).
W orzecznictwie wyrażono przy tym trafny pogląd, że pełnomocnik będący zleceniobiorcą - zgłaszając swój udział w sprawie - musi wykazać również istnienie stosunku podstawowego łączącego go ze stroną. Oznacza to, że pełnomocnik zobowiązany jest przedstawić odpowiedni dokument, z którego wynika nie tylko istnienie stosunku będącego podłożem pełnomocnictwa, ale także wykazujący, że przedmiot sprawy mieści się w ramach tego stosunku.
Jeżeli sąd poweźmie w tym zakresie wątpliwości, to powinien wezwać tę osobę do przedstawienia stosownych dokumentów. Nieprzedstawienie - na wezwanie sądu -w wyznaczonym terminie dokumentów legitymujących udział pełnomocnika w sprawie jest wadą pełnomocnictwa, uniemożliwiającą udział pełnomocnika w sprawie (por. postanowienie SN z dnia 15 maja 2007 r., V CZ 32/07).
Powyższe poglądy należy odpowiednio odnieść do sytuacji, w której w charakterze pełnomocnika procesowego występuje pracownik strony.
Postanowienie SN z dnia 11 września 2012 r., II PZ 21/12
Standard: 82506 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 82508