Ekspertyza prywatna w procesie cywilnym

Jeżeli strona dołącza do pisma procesowego ekspertyzę pozasądową i powołuje się na jej twierdzenia i wnioski, ekspertyzę tę należy traktować jako część argumentacji faktycznej i prawnej przytaczanej przez stronę (zob. wyrok SN z dnia 15 stycznia 2010 r., I CSK 199/09).

Opinia ta stanowi jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c. stanowiący wyłącznie dowód tego, że osoba, która podpisała opinię, wyraziła zawarty w niej pogląd.

Prywatna opinia wyłącznie uzupełnia twierdzenia samej strony, prezentując umotywowanie jej stanowiska (zob. wyroki SN: z dnia 12 kwietnia 2002 r., I CKN 92/00, z dnia 9 maja 2007 r., II CSK 77/07, z dnia 20 stycznia 2009 r., III CSK 229/08, z dnia 17 listopada 2010 r., I CSK 57/10, z dnia 2 lutego 2011 r., II CSK 323/10, z dnia 24 lipca 2014 r., II CSK 569/13). Nie może być zatem podstawą wniosków sądu pozostających w opozycji do stanowiska strony przeciwnej (wyrok SN z dnia 20 stycznia 2009 r., III CSK 229/08).

Prywatna opinia przedłożona przez stronę, nawet jeżeli została sporządzona przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę specjalistyczną i doświadczenie zawodowe, nie może zastąpić dowodu z opinii biegłego sądowego w sytuacji, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga wiadomości specjalnych zgodnie z art. 278 § 1 k.p.c. W takim wypadku, jeżeli istotnie zachodzi potrzeba wyjaśnienia okoliczności sprawy z punktu widzenia wymagającego wiadomości specjalnych, sąd powinien według zasad unormowanych w kodeksie postępowania cywilnego dopuścić dowód z opinii biegłego (wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2002 r., I CKN 92/00).

Wyrok SO we Wrocławiu z dnia 10 sierpnia 2018 r., XII C 210/18

Standard: 19359 (pełna treść orzeczenia)