Cywilnoprawne środki ochrony autorskich praw majątkowych; roszczenia określone w art. 79 Pr.Aut.

Naruszenie prawa autorskiego pociąga za sobą odpowiedzialność przewidzianą w art. 79 ust. 1 pr. aut. co do zasady bez względu na to, czy sprawca dochował najwyższej nawet staranności.

Roszczenia wynikające z art. 79 pr. aut. przysługują verba legis w razie naruszenia autorskich praw majątkowych, przez co należy rozumieć ingerencję w zastrzeżoną dla uprawnionego wyłączność korzystania z utworu i rozporządzania nim bez jego zgody lub licencji ustawowej (por. wyroki SN z dnia 20 maja 1999 r., I CKN 1139/97, z dnia 25 listopada 1999 r., II CKN 573/98 i z dnia 26 czerwca 2003 r., V CKN 411/01). W zależności zatem od tego, jak daleko umiejscowi się granice monopolu autora, określone zachowania osób trzecich mogą uzasadniać wystąpienie przez autora z tymi roszczeniami bądź nie.

Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2019 r., II CSK 211/18

Standard: 65895 (pełna treść orzeczenia)

Roszczenia określone w art. 79 pr. aut. chronią twórcę w przypadku naruszenia jego autorskiego prawa majątkowego, czyli bezprawnego – tj. bez zgody twórcy lub zezwolenia wynikającego z ustawy – wkroczenia w zakres jego wyłącznego prawa do eksploatacji utworu. Nie mają one natomiast zastosowania do ochrony wierzytelności twórcy, wynikającej z zawartej przez niego umowy lub ze stosunku, którego źródłem jest licencja ustawowa, o zapłatę należnego wynagrodzenia, w razie niezapłacenia przez dłużnika w całości lub w części tego wynagrodzenia (por. wyroki SN z dnia 20 maja 1999 r., I CKN 1139/97, 26 czerwca 2003 r., V CKN 411/01, i 25 listopada 2009 r., II CSK 259/09).

Wyrok SN z dnia 22 marca 2019 r., I CSK 104/18

Standard: 63691 (pełna treść orzeczenia)