Przesłanki orzeczenia eksmisji w trybie art. 11a u.p.p.d.

Eksmisja na podstawie art. 11a ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej

Wyświetl tylko:

Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.

Przesłanką do nakazania sprawcy opuszczenia miejsca zamieszkania jest ponadto wykazanie, jak w niniejszej sprawie, że stosując przemoc w rodzinie, sprawca czyni wspólne zamieszkanie szczególnie uciążliwym, a osoba, dotknięta przemocą opuściła wspólne mieszkanie z powodu stosowania wobec niej przemocy w tym mieszkaniu (art. 11a ust. 1 i 2 pkt 1 powołanej ustawy).

Uczestnik stosował wobec domowników, tj. zarówno dzieci, jak i wnioskodawczyni, przemoc i agresję słowną, a także fizyczną polegającą na kierowaniu wyzwisk, słów wulgarnych, ubliżaniu i poniżaniu, a także popychaniu. Uczestnik postępowania groził podpaleniem lub wysadzeniem budynku mieszkalnego, w którym zamieszkuje rodzina. Jak wynika z relacji córek zainteresowanych zachowanie uczestnika postępowania wywoływało cierpienie wśród domowników, naruszało ich godność osobistą, prawo do spokojnego życia rodzinnego czy więzi rodziców z dzieckiem. Dzieci doświadczały przemocy od osoby, która powinna być dla nich gwarantem poczucia bezpieczeństwa. W takich warunkach, na chwilę orzekania, dalsze funkcjonowanie wnioskodawczyni i uczestnika z dziećmi pod "jednym dachem" jest w ocenie Sądu niemożliwe.

Postanowienie SR w Piszu z dnia 30 maja 2023 r., I Ns 160/23

Standard: 89091 (pełna treść orzeczenia)

W sprawie o zobowiązanie sprawcy przemocy do opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania w pierwszej kolejności należy udowodnić, że sprawca – członek rodziny swoim zachowaniem lub przez zaniechanie, jednorazowo lub w sposób powtarzający się, umyślnie narusza prawa lub dobra osobiste osoby dotkniętej przemocą w rodzinie. Do nakazania sprawcy opuszczenia miejsca zamieszkania konieczne jest także wykazanie, że stosując przemoc w rodzinie, sprawca czyni wspólne zamieszkanie szczególnie uciążliwym. Istotne jest zatem, jakiego rodzaju przemocy się dopuszcza. Musi ona bowiem przybrać taką postać, aby powstał skutek szczególnej uciążliwości. Sama konieczność zamieszkiwania z osobą wrogo nastawioną, nieżyczliwą, która nie współpracuje w utrzymaniu wspólnie zajmowanej nieruchomości, stanowi uciążliwość. Przybierze ona postać szczególnej uciążliwości np. w momencie, gdy osoba ta zagraża poczuciu bezpieczeństwa osoby dotkniętej przemocą.

Wyrok SR w Ketrzynie z dnia 21 lutego 2023 r., I Ns 16/23

Standard: 89095 (pełna treść orzeczenia)

Komentarz składa z 165 słów. Wykup dostęp.

Standard: 89102

Komentarz składa z 130 słów. Wykup dostęp.

Standard: 89103

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.