Przesłanki doprowadzenia do izby wytrzeźwień; nietrzeźwość publiczna (art. 40 ust. 1 u.w.t.p.a.)

Zasadniczym celem doprowadzenia na podstawie art. 40 ust. 1 ww. ustawy jest oddanie osoby znajdującej się w stanie nietrzeźwości do dyspozycji określonego organu lub doprowadzenie do miejsca zamieszkania lub pobytu, gdyż podstawową funkcją tego rodzaju zatrzymania jest realizacja przez funkcjonariuszy określonych służb publicznych obowiązków w zakresie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Art. 40 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi wskazuje na sytuacje łączone z zachowaniem się osoby będącej pod wpływem alkoholu, które w doktrynie określono mianem "nietrzeźwości publicznej". W myśl tego przepisu z nietrzeźwością publiczną mamy do czynienia wówczas, gdy osoby w stanie nietrzeźwości swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscach publicznych lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób. Takie zachowanie osób znajdujących się w stanie nietrzeźwości zagrożone jest sankcją w postaci możliwości doprowadzenia ich do izby wytrzeźwień (w razie jej braku na komisariat Policji), zakładu opieki zdrowotnej lub innej właściwej placówki utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego, albo do miejsca zamieszkania lub pobytu.

Decydując się na realizację doprowadzenia skarżący winien doprowadzić czynność tę do końca, tzn. doprowadzić nietrzeźwego do jednego ze wskazanych w powyższym przepisie miejsc. Pozostawienie nietrzeźwego mężczyzny na przystanku autobusowym nastąpiło niewątpliwie w sprzeczności z dyspozycją ww. przepisu.

Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2018 r., I OSK 1663/17

Standard: 88794 (pełna treść orzeczenia)