Pomijanie w SMS-ach informacji o organizatorze loterii

Brak podstaw do przyjęcia, że doszło do naruszenia prawa materialnego odnośnie drugiej praktyki, polegającej na pomijaniu w treści SMS-ów informacji o powodzie jako organizatorze loterii (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym).

Treść art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną jest jasna. Zgodnie z nią informacja handlowa winna zawierać oznaczenie podmiotu, na którego zlecenie jest ona rozpowszechniana, oraz jego adresy elektroniczne. Sąd I instancji zasadnie uznał, że przepis ten ma zastosowanie w niniejszej sprawie, ponieważ SMS-y wysyłane do potencjalnych uczestników loterii stanowiły informację handlową w rozumieniu art. 2 pkt 2 tej ustawy. Trafnie też wskazał, że w ten sposób mogło powstać (treść części reklamacji dowodzi, że istotnie powstawało) skojarzenie pomiędzy operatorem sieci (...) a więc podmiotem o uznanej renomie na rynku – a powodem, tym bardziej że informacja o tym, gdzie dostępny jest regulamin loterii odsyłała do strony internetowej operatora sieci (...).

Słusznie Sąd I instancji uznał, że takie zachowanie powoda mogło powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął. Jest to tym bardziej ewidentne, gdy uwzględni się przepis art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, który w przypadku propozycji nabycia produktu (przez który z mocy art. 2 pkt 3 ustawy rozumie się każdy towar lub usługę, w tym nieruchomości, prawa i obowiązki wynikające ze stosunków cywilnoprawnych), za istotne informacje, o których mowa w ust. 1, uznaje w szczególności w punkcie 2 imię, nazwisko (nazwę) i adres przedsiębiorcy (siedzibę) oraz przedsiębiorcy, na którego rzecz działa. Pominięcie tych informacji nosiło znamiona praktyki rynkowej przejawiającej się w zaniechaniu wprowadzającym w błąd.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym praktyka polegająca na zaniechaniu wprowadzającym w błąd nie podlega ocenie w świetle przesłanek określonych w ust. 1 tego artykułu (tzw. duża klauzula), tj. czy jest sprzeczna z dobrymi obyczajami i czy w istotny sposób zniekształca lub może zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu, gdyż ex defitione za taką jest przez ustawę uznana. Autor apelacji pozostaje w błędzie, powołując się – przy okazji zarzutu dotyczącego kwalifikacji prawnej tej praktyki – na konieczność wykazania przez Sąd I instancji spełnienia tzw. dużej klauzuli z art. 4 ust. 1 ustawy.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2015r., VI ACa 821/14

Standard: 5437 (pełna treść orzeczenia)