Zabytek nieruchomy w rozumieniu w art. 3 pkt 2 w zw. z art. 3 pkt 1 i art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a–h u.o.z.o.z.

Zabytek nieruchomy nie może być rozumiany jako nieruchomość w sensie cywilnoprawnym, lecz zgodnie z definicją ustawową zawartą w art. 3 pkt 2 w zw. z art. 3 pkt 1 i art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a–h ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Rozumie się więc przez nie nieruchomość, jej część lub zespół nieruchomości, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową (por. S. Babiarz, op. cit., lex nr 76584). Jako przykładowe zabytki nieruchome ustawa wskazuje (art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a–h): krajobrazy kulturowe, układy urbanistyczne, ruralistyczne i zespoły budowlane, dzieła architektury i budownictwa, dzieła budownictwa obronnego, obiekty techniki, a zwłaszcza kopalnie, huty, elektrownie i inne zakłady przemysłowe, cmentarze, parki, ogrody i inne formy zaprojektowanej zieleni, miejsca upamiętniające wydarzenia historyczne bądź działalność wybitnych osobowości lub instytucji. Zauważyć zatem należy, że w katalogu zabytków nieruchomych określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1 u.o.z. wyodrębniono dwie kategorie zabytków: zabytki przestrzenne, tj. krajobraz kulturowy, układy urbanistyczne i ruralistyczne, zespoły budowlane) oraz zabytki indywidualne, tj. dzieła architektury i budownictwa (por. wyrok NSA z dnia 19 maja 2011 r., II OSK 848/10).

Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2014 r., II FSK 1813/12

Standard: 87780 (pełna treść orzeczenia)