Wpis do rejestru zabytku nieruchomego (art. 9 u.o.z.o.z)

Art. 9 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami przewiduje wpis do rejestru zabytku nieruchomego na podstawie konstytutywnej decyzji wydanej przez wojewódzkiego konserwatora zabytków z urzędu lub na wniosek właściciela zabytku lub użytkownika wieczystego gruntu, na którym znajduje się zabytek nieruchomy. Wpis do rejestru zabytków ma charakter konstytutywny, nie zaś deklaratoryjny, gdyż mimo tego, że nie tworzy nowej, odmiennej wartości przedmiotu, to w sferze materialnoprawnej ma charakter ujawniający (por. S. Babiarz, Komentarz do art. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn [w:] S. Babiarz, A. Mariański, W. Nykiel, Ustawa o podatku od spadków i darowizn. Komentarz., ABC, 2010 r., lex nr 76584). Pogląd ten spotkał się także z akceptacją w orzecznictwie sądowoadministracyjnym.

W wyroku z dnia 6 lipca 2011 r., II FSK 735/11 NSA stwierdził, że "(...) decyzja o wpisie do rejestru zabytków jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów k.p.a., przy czym ma ona cechy decyzji konstytutywnej (...)".

Powyższe ma szczególne znaczenie zważając na okoliczność, że dla zwolnienia nieruchomości od podatku od spadków i darowizn, ustanowionego w art. 4 ust. 1 pkt 9 lit. d, konieczny jest wpis tej nieruchomości do rejestru zabytków (por. wyrok NSA z dnia 27 stycznia 1994 r., SA/Po 1559/93).

Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2014 r., II FSK 1813/12

Standard: 87778 (pełna treść orzeczenia)