Właściwość w zakresie decyzji o skierowaniu, odpłatności i umieszczeniu w domu pomocy społecznej (art. 54 i art. 59 u.s.p)

Decyzja o skierowaniu do placówki rozstrzyga o przyznaniu lub nieprzyznaniu świadczenia określonego w art. 36 pkt 2 lit. o ups, tj. o typie placówki, do której adresat decyzji powinien zostać skierowany i jej lokalizacji w terenie. Organ orzekający o skierowaniu do domu pomocy społecznej orzeka w oparciu o takie okoliczności sprawy jak: wiek, stan zdrowia i niepełnosprawność osoby oraz rzeczywiste jej zapotrzebowanie na usługi bytowe i zdolność do zapewnienia sobie bytu z pominięciem instytucjonalnych rozwiązań pomocy społecznej, indywidualne potrzeby osoby kierowanej w relacji do zakresu i poziomu usług świadczonych przez dom pomocy społecznej. Wynika to z art. 54 ust. 1-2a oraz art. 55 ust. 1 i 2 ups. Jeżeli decyzja ta nie wskazuje czasokresu pobytu trzeba przyjąć, że decyzja ta została wydana na czas nieokreślony, skoro wnioskodawca nie żądał skierowania do domu na czas określony (§ 10 rozporządzenia MPiPS z dnia 23 sierpnia 2021 r. w sprawie domów pomocy społecznej - Dz.U. z 2018 r. poz. 734 ze zm.) oraz nie wystąpił przypadek z art. 56 pkt 7 ups w zw. z art. 59 ust. 7 ups. Natomiast organ wydający decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej pozostaje związany decyzją ostateczną w sprawie skierowania danej osoby do konkretnego domu pomocy społecznej i dlatego jest jedynie zobligowany do zbadania, czy wskazany w decyzji kierującej dom pomocy społecznej nadal istnieje oraz czy są w nim wolne miejsca. Wynika to z art. 59 ust. 3 ups. Przy czym decyzję w przedmiocie umieszczenia w dps wydaję się, poza przypadkiem z art. 56 pkt 7 ups, na czas nieokreślony (art. 59 ust. 7 ups).

Wyrok WSA z dnia 31 sierpnia 2022 r., I SA/Wa 1294/22

Standard: 86379 (pełna treść orzeczenia)

Art. 54 oraz 59 u.p.s. określające zasady kierowania do domu pomocy społecznej, mają charakter niepełny i wymagają uwzględnienia postanowień art. 65 ust. 2 u.p.s. Przepis ten stanowi, że w przypadku braku miejsc w domu pomocy społecznej o zasięgu gminnym lub powiatowym gmina może kierować osoby tego wymagające do domu pomocy społecznej, który nie jest prowadzony na zlecenie wójta (burmistrza, prezydenta miasta) lub starosty. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 61-64, z tym że wysokość opłaty za pobyt w takim domu określa umowa zawarta przez gminę z podmiotem prowadzącym dom. Ustawodawca dopuszcza więc możliwość kierowania do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu, który nie jest zlokalizowany w obrębie gminy lub powiatu właściwych dla osoby kierowanej (tj. miejsca zamieszkania osoby kierowanej bądź ostatniego miejsca zameldowania – art. 59 ust. 1 w zw. z art. 101 ust. 1, 2 i 6 u.p.s.).

Z analizy powyżej wskazanych uregulowań prawnych wynika zatem, że zasadą będzie kierowanie do domu pomocy społecznej prowadzonego przez podmiot publiczny lub niepubliczny działający na zlecenie, o ile taki działa na terenie gminy lub powiatu właściwych dla osoby kierowanej. Jeśli natomiast na terenie gminy lub powiatu nie ma odpowiedniego domu pomocy społecznej to gmina może kierować osobę do położonego na terenie innego powiatu: publicznego domu pomocy społecznej, niepublicznego domu pomocy społecznej prowadzonego w ramach zadań zleconych bądź też do niepublicznego domu pomocy społecznej prowadzonego bez zadań zleconych. Przy skierowaniu do domu pomocy społecznej, który nie jest prowadzony na zlecenie wójta, nie obowiązuje kryterium związane z bliskością lokalizacji.

Wyrok WSA z dnia 31 stycznia 2019 r., IV SA/Gl 1164/17

Standard: 85949 (pełna treść orzeczenia)

W myśl art. 59 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej. Ten sam organ jest organem właściwym do zmiany tej decyzji. 

Wyrok WSA z dnia 26 października 2017 r., II SA/Sz 892/17

Standard: 85414 (pełna treść orzeczenia)