Jednorazowy zasiłek celowy w celu ekonomicznego usamodzielnienia

Zasiłek na ekonomiczne usamodzielnienie się jest świadczeniem z pomocy społecznej określonym w art. 36 pkt 1 lit. d ustawy. Krąg osób uprawnionych do świadczeń z pomocy społecznej, a także przesłanki ich udzielania ustawa określa w art. 5 w związku z art. 7 (okoliczności uzasadniające przyznanie pomocy) i art. 8 (kryterium dochodowe uprawniające do uzyskania świadczenia).

Zasiłek celowy w celu usamodzielnienia ekonomicznego wymaga, aby był on przyznawany tylko na wniosek osoby zainteresowanej, która chce się usamodzielnić ekonomicznie. Nie może być on przyznawany z urzędu osobie, która nie wykaże ku temu inicjatywy.

Wyrok WSA z dnia 6 marca 2018 r., IV SA/Gl 1061/17

Standard: 85458 (pełna treść orzeczenia)

Konstrukcja art. 43 ust. 7 i 9 ustawy o pomocy społecznej wskazuje, iż głównymi adresatami pomocy są osoby bezrobotne, a współdziałanie z urzędem pracy umożliwia szerszą ocenę ich postaw i sytuacji życiowej, w szczególności ustalenie, czy osoba zainteresowana otrzymywała propozycje zatrudnienia, udziału w szkoleniach, stażach, czy uchylała się od podjęcia pracy, czy była kierowana do prac interwencyjnych, robót publicznych lub innych form aktywizacji zawodowej. (por. I. Sierpowska, Komentarz do ustawy o pomocy społecznej, Lex 2014).

Art. 106 § 1 k.p.a. stanowi o spoczywającym na organie obowiązku zwrócenia się o opinię, zgodę lub wyrażenie stanowiska, w sytuacji, gdy obowiązek taki wynika z przepisu prawa materialnego. Unormowanie to nie tworzy samoistnej podstawy do współdziałania z innym organem przy załatwianiu konkretnej sprawy. Podstawę taką w sprawach o przyznanie pomocy w celu ekonomicznego usamodzielnienia stanowi art. 43 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej. W myśl tego przepisu w sprawach, o których mowa w ust. 1-8, gmina współdziała z powiatowym urzędem pracy.

Wyrok NSA z dnia 26 lipca 2017 r., I OSK 2824/16

Standard: 85459 (pełna treść orzeczenia)