Zakaz odmówienia przez gminę lub powiat udzielenia osobie potrzebującej pomocy

Poddanie art. 16 ust. 2 u.p.s. wykładni językowej może prowadzić do mylących wniosków i formułowania bezwzględnego obowiązku gminy w zakresie udzielania pomocy każdej osobie potrzebującej, niezależnie od zobowiązań innych podmiotów . Słusznie również postuluje się poddanie go wykładni systemowej i funkcjonalnej.

Wypływający z art. 16 ust. 2 u.p.s. zakaz odmówienia przez gminę udzielenia osobie potrzebującej pomocy, mimo istniejącego wobec niej obowiązku innych podmiotów, "należy rozumieć w ten sposób, że w sytuacji, w której organ ustali, iż zachodzi potrzeba udzielenia wsparcia, a osoba ubiegająca się o pomoc mogłaby zaspokoić swoje potrzeby w ramach powinności spoczywających wobec niej na osobach trzecich, obowiązkiem organu jest podjęcie działań na rzecz przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej potrzebującego nie tyle poprzez udzielenie wnioskowanego świadczenia, ile przede wszystkim podjęcie kroków zmierzających do wykorzystania uprawnień potrzebującego.

Wyrok WSA z dnia 18 września 2024 r., II SA/Rz 459/24

Standard: 85855 (pełna treść orzeczenia)

Art. 16 ust. 2 u.p.s. stosuje się również wobec podmiotów, którym jednostki samorządu terytorialnego zleciły realizację zadań z zakresu pomocy społecznej. Zatem nie można odmówić wsparcia w postaci usług opiekuńczych tylko dlatego, że osoba wymagająca opieki ma rodzinę. Należy zbadać, czy członkowie rodziny mają możliwości (finansowe, zdrowotne, lokalowe) sprawowania opieki.

Wyrok WSA z dnia 9 października 2019 r., III SA/Kr 676/19

Standard: 85318 (pełna treść orzeczenia)

z art. 16 ust. 2 u.p.s. nie wynika, iż obowiązek gminy polega w każdym przypadku na stałym przyznawaniu świadczeń o charakterze pieniężnym w wysokości oczekiwanej przez wnioskodawcę. Udzielenie pomocy musi być adekwatne do tego jakim potencjałem dysponuje konkretny świadczeniobiorca (art. 3 ust. 3 ups).

W przypadku osób, które potrafią zadbać o swoje sprawy samodzielnie, nie legitymują się stosownym orzeczeniem lekarskim o niezdolności do pracy, nowoczesny model pomocy społecznej dąży do przywrócenia osoby ubiegającej się o pomoc do pożądanej roli jaką pełni jednostka w społeczeństwie, jej aktywizacji zawodowej, a nie na prostym rozdawnictwie świadczeń pieniężnych celem zapewnienia osobie dożywotniego, pełnego utrzymania.

Wyrok WSA z dnia 23 marca 2018 r., I SA/Wa 93/18

Standard: 85863 (pełna treść orzeczenia)