Decyzja o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzja ustalającą opłatę mieszkańca domu

Od momentu przyjęcia do domu pomocy rozpoczyna się pobyt w nim, który zgodnie z art. 60 ust. 1 u.p.s. jest odpłatny. Nie w każdym przypadku będzie możliwe wydanie decyzji ustalającej opłatę za pobyt jednocześnie z decyzją o skierowaniu do takiego domu. Tymczasem zobowiązanie istnieje począwszy od dnia powstania tego obowiązku, czyli od dnia umieszczenia osoby uprawnionej w domu pomocy społecznej, gdyż decyzja ta konkretyzuje obowiązek powstający z mocy prawa z dniem zaistnienia takiego zdarzenia prawnego (wyrok NSA z 10 września 2019 r., I OSK 1236/19).

Ustalenie na podstawie art. 59 ust. 1 u.p.s. w drodze decyzji opłaty ponoszonej przez osoby wymienione w art. 61 ust. 2 tej ustawy za pobyt mieszkańca w domu pomocy społecznej jest alternatywnym rozwiązaniem w stosunku do możliwości ustalenia tej opłaty w drodze umowy, o jakiej mowa w art. 103 ust. 2 u.p.s. Oznacza to, że ustalenie wysokości opłaty ponoszonej przez osoby wymienione w art. 61 ust. 2 tej ustawy za pobyt mieszkańca w domu pomocy społecznej może następować w różnych datach, ale w każdym przypadku na osobie zobowiązanej będzie ciążyć obowiązek ponoszenia opłat za cały okres pobytu osoby uprawnionej w domu pomocy społecznej, chyba że co innego wynika z zawartej umowy lub wydanej decyzji. Należy jeszcze dodać, że należności z tytułu wydatków na świadczenia z pomocy społecznej, z tytułu opłat określonych przepisami ustawy oraz z tytułu nienależnie pobranych świadczeń ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat, licząc od dnia, w którym decyzja ustalająca te należności stała się ostateczna (art. 104 ust. 5 u.p.s.).

Wyrok NSA z dnia 21 września 2022 r., I OSK 2066/20

Standard: 85281 (pełna treść orzeczenia)