„Inny sposób" utracenia rzeczy przez właściciela w rozumieniu art. 169 § 2 k.c.

Kradzież rzeczy lub jej zgubieni nie wyczerpują zakresu pojęcia „rzecz utracona przez właściciela". Wynika to już z samego sformułowania art. 169 § 2 in principio k.c., w którym wskazane zostały przypadki kradzieży i zgubienia rzeczy, a także pozostałe przypadki, nieokreślone w ustawie, kiedy rzecz została „w inny sposób" utracona przez właściciela.

„Inny sposób" utracenia rzeczy przez właściciela to także sytuacje, w których wydanie rzeczy nastąpiło w wykonaniu zobowiązania wykreowanego oświadczeniem woli złożonym na skutek podstępu (art. 86 k.c.) lub groźby (art. 87 k.c.).

Uchylenie się od skutków prawnych takiego oświadczenia woli i unieważnienie w rezultacie dokonanej czynności, musi prowadzić do upadku wszystkich jej skutków prawnych, a także do innej oceny zdarzenia w postaci wyjścia rzeczy ruchomej spod władztwa właściciela. Nie sposób bowiem twierdzić, że wydanie pod wpływem groźby lub na skutek wyłudzenia rzeczy, w sytuacji, gdy właściciel uchylił się od skutków prawnych swojego oświadczenia po ustaniu stanu zagrożenia lub po wykryciu podstępu, nastąpiło zgodnie z wolą właściciela. Konsekwentnie należy przyjąć, że w takich sytuacjach rzecz została przez właściciela utracona, a nie powierzona innej osobie.

Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2004 r., V CK 431/02

Standard: 84846 (pełna treść orzeczenia)