Złożenie przez organ właściwy dłużnika wniosku o ściganie za przestępstwo określone w art. 209 k.k. (art. 5 ust. 3b pkt 1 u.p.o.u.a.)

Zgodnie z art. 5 ust. 3b pkt 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (obecnie Dz.U. z 2023 r. poz. 1300) w brzmieniu obowiązującym od 31 maja 2017 r., jeżeli decyzja o uznaniu dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych stanie się ostateczna, organ właściwy dłużnika składa wniosek o ściganie za przestępstwo określone w art. 209 Kodeksu karnego. Oznacza to, że zarówno wszczęcie postępowania karnego w przedmiocie przestępstwa, o którym mowa w art. 209 Kodeksu karnego jak i wynik tego postępowania nie stanowią podstawy uznania określonego dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań. Wszczęcie postępowania karnego jest następstwem uznania dłużnika za niewywiązującego się ze zobowiązań alimentacyjnych.

Tym samym uchylenie lub zmiana orzeczenia w przedmiocie przestępstwa określonego w art. 209 Kodeksu karnego nie stanowi okoliczności, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 8 kpa. Zawarty w art. 145 § 1 pkt 8 kpa zwrot "w oparciu" wskazuje, że musi zachodzić związek przyczynowy pomiędzy decyzją organu a inną decyzją lub orzeczeniem sądu. Chodzi tu zatem o sytuację, gdy jedna decyzja lub orzeczenie sądu stanowi podstawę innej decyzji, od nich zależnej (zob. m.in. wyrok NSA z 17 czerwca 2021 r., I OSK 380/21).

Wyrok NSA z dnia 29 sierpnia 2023 r., I OSK 1463/21

Standard: 84702 (pełna treść orzeczenia)