Odzyskanie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego w razie przerwania nauki i podjęcia jej w innej szkole (art. 9 ust. 1 u.p.o.u.a.)

Istota sporu sprowadza się do odpowiedzi na pytanie: czy przerwanie nauki przez osobę korzystająca ze świadczeń z funduszu alimentacyjnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 września 2007 roku o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r., poz. 1228 ze zm.), zwanej dalej nadal "ustawą", po utracie uprawnienia do tych świadczeń w okresie świadczeniowym, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 8 ustawy, na skutek przerwania nauki, może – w razie podjęcia nauki w innej szkole – odzyskać prawo do tych świadczeń za dalszą część tego okresu.

Przepisy ustawy nie zawierają jakiegokolwiek unormowania, które wykluczałoby taką możliwość. W szczególności nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że świadczenie alimentacyjne przyznaje się na ściśle określony okres świadczeniowy. 

Ustalając znaczenie pojęcia osoby uprawnionej określonego w art. 2 pkt 11 w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy przy pomocy wykładni zakładającej spójność przepisów prawa, uznać należy, że osobą uprawnioną do świadczeń z funduszu alimentacyjnego jest wyłącznie osoba (dziecko małoletnie bądź pełnoletnie), która nie jest ekonomicznie samodzielna ze względu na wiek bądź kontynuowanie nauki, bądź ze względu na znaczny stopień niepełnosprawności, dla której dłużnikiem alimentacyjnym jest rodzic. Ustanawianie dalszych kryteriów w postaci konieczności wyczerpania pełnego okresu zasiłkowego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, nie znajduje żadnego uzasadnienia i stoi w oczywistej sprzeczności z rzeczywistym celem i funkcją ustawy, jaką jest wspieranie osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej z powodu niemożności wyegzekwowania alimentów (zob. preambuła do ustawy).

Wyrok NSA z dnia 19 marca 2015 r., I OSK 2285/13

Standard: 84649 (pełna treść orzeczenia)