Zobowiązanie dłużnika alimentacyjnego do zarejestrowania się jako bezrobotny albo jako poszukujący pracy (art. 5 ust. 2 u.p.o.u.a.)

Stosownie do art. 5 ust. 2 u.p.o.u.a. w przypadku gdy dłużnik alimentacyjny nie może wywiązać się ze swoich zobowiązań z powodu braku zatrudnienia, organ właściwy dłużnika zobowiązuje dłużnika alimentacyjnego do zarejestrowania się jako bezrobotny albo jako poszukujący pracy w przypadku braku możliwości zarejestrowania się jako bezrobotny wraz ze wskazaniem nie dłuższego niż 30-dniowy terminu na wykonanie tego zobowiązania.

Podstawą do wydania decyzji o uznaniu dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych jest, jak wskazuje zacytowany wyżej art. 5 ust. 3 u.p.o.u.a., nie tylko odmowa zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny albo poszukujący pracy w terminie wyznaczonym przez organ właściwy dłużnika, ale także odmowa bez uzasadnionej przyczyny, w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Zatem głównym celem działań poprzedzających wydanie przedmiotowej decyzji jest zaktywizowanie zawodowe dłużnika alimentacyjnego. W związku z tym organ winien najpierw ustalić, czy faktycznie skarżący podjął zatrudnienie od 29 stycznia 2021 r. i czy było to wynikiem działań podjętych przez skarżącego w okresie, w którym zobowiązał się do rejestracji w urzędzie pracy. O ile bowiem okazałoby się, że wprawdzie skarżący nie wywiązał się z obowiązku rejestracji w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna lub poszukująca pracy w ustalonym z organem I instancji terminie, ale w wyniku poszukiwania zatrudnienia we własnym zakresie w tym samym czasie podjął pracę, to w ocenie Sądu nie można uznać, że została spełniona przesłanka do wydania zaskarżonej decyzji, okreslona w art. 5 ust. 3 pkt 2 u.p.o.u.a. Skoro bowiem skarżący podjąłby pracę, to z jednej strony niemożliwa byłaby jego rejestracja w urzędzie pracy, a z drugiej strony wydanie decyzji w tej sytuacji byłoby niezgodne z celem ustawy.

Wyrok NSA z dnia 21 października 2021 r., II SA/Ol 623/21

Standard: 84577 (pełna treść orzeczenia)